طراحی سیستم نانومقیاسی برای اندازه‎گیری نیروهای سلولی

پژوهشگران دانشگاه پسیلوانیا سیستم نانومقیاسی را برای مشاهده و اندازه‎گیری چگونگی برهمکنش سلول‌های منفرد با نیروهای خارجی طراحی کردند.

پژوهشگران دانشگاه پسیلوانیا سیستم نانومقیاسی را برای مشاهده و اندازه‎گیری چگونگی
برهمکنش سلول‌های منفرد با نیروهای خارجی طراحی کردند.

دانشمندان با ترکیب فناوری ساخت پایه‎های میکرونی و نانوسیم‌های مغناطیسی ـ به‌منظور
ساخت حسگرهای نانومقیاس مستقل ـ نحوه پاسخ سلول‌ها به نیروهای خارجی و وجود یک
ارتباط دینامیک زیستی بین سلول‌ها و محیط اطرافشان را نشان دادند.

این مطالعات همچنین آشکار کرد که سلول‌ها اعمال نیرو را در نقطه اتصال حس می‎کنند،
که این نیز منجر به پاسخی جزئی و نه یک پاسخ موضعی از طرف نیروهای داخلی سلول می‎شود.

Chris Chen، استادیار گروه زیست‎مهندسی این دانشگاه، می‎گوید:” سلول‌ها به نیروهای
خارجی اعمال‌شده پاسخ داده، نیروی درونی خود را برای جبران آن تعدیل می‎کنند. این
امر نشان می‎دهد که یا سیتواسکلت سلول، این واکنش را تحمیل می‎کند یا سلول یک پاسخ
زیست‎شیمیایی را سازمان‎دهی می‎کند.

اهمیت و منفعت این یافته‎ها بیش از درک مکانیک سلول‌های منفرد است. نیروهای فیزیکی
نقش مهمی در رشد کل بافت و عملکردهای آن دارند. با استفاده از این سیستم، پژوهشگران
توانستند تفاوت چگونگی حس یا تولید نیرو در سلول‌های عادی و مریض را مشاهده کنند.
این امر می‎تواند دستیابی به داروهای هدفمند جدید و روش‌هایی برای تغییر چگونگی
برهمکنش سلول‌ها با یکدیگر را فراهم آورد.
برای مطالعه پاسخ زیست‎مکانیکی سلول‌ها به نیروها، Chen و همکارانش با استفاده از
آرایه‎های میکروساخته‌شده و بسته‎های مغناطیسی حاوی نانوسیم‌های کبالت، به هر یک از
سلول‌ها نیرویی را اعمال کردند. بسته‎های حاوی نانوسیم‌ها در میدان مغناطیسی، به
سلول‌های جمع شده در بالای هر بسته، یک نیروی خارجی اعمال می‎کنند.

بسته‎های غیر مغناطیسی نیز به‌عنوان حسگرهایی عمل می‎کنند که در آنها نیروهای کششی
هر سلول اندازه‎گیری می‎شود. ثبت نیروهای کششی در پاسخ به تحریک نیروی اعمال‌شده،
دو نوع پاسخ را نشان می‎دهد: از دست دادن ناگهانی انقباض‎پذیری ـ که در اولین دقیقه
پس از برانگیختگی اتفاق می‎افتد ـ و از بین رفتن تدریجی انقباض‎پذیری در عرض چند
دقیقه.

برای هر دو نوع پاسخ، توزیع افت نیروهای کششی به مناطق نزدیک میکروبسته تحریک‌شده
محدود نمی‎شود و در عوض در منطقه‎ای مجزا در محیط سلول اتفاق می‎افتد، همچنین به
پیشنهاد این داده‎ها سلول‌ها با تنظیم فعالانه کشش درونی خود را نسبت به نیروهای
مکانیکی ـ که در محیط اطرافشان رخ می‎دهند ـ یک رابطه مهم دینامیک زیستی را بین
نیروهای داخلی و خارجی ایجاد می‎کنند.

نیروهای مکانیکی در عملکردهای سلولی زیادی از جمله تغییرات در ظاهر، تفکیک و تکثیر
ژن‌ها مشارکت می‎کنند. اعمال فشارهای کششی یا برشی به سلول‌ها، می‎تواند تغییراتی
را در رفتار چسبندگی، علامت‎دهی درونی سلولی و عملکرد سلول ایجاد کند. این شباهت در
پاسخ‌های سلولی به نیروهای داخلی و خارجی به این فرضیه منجر شد که هر دو نوع نیرو
می‎توانند از مسیرهای مشترک هدایت مکانیکی برای تبدیل محرک‌های مکانیکی به علائم
زیست‎شیمیایی استفاده کنند.