کاربردهای جدید فناوری‌نانو

با نگاهی به کتاب فرانس جوهانسون با نام “اثر مدیسی ” به نکات زیادی می‌رسیم. از جمله: امروزه پیشرفت‌های علمی از تلاقی زمینه‌های مختلف علمی حاصل می‌شود. پیشرفت‌های غیرمنتظره زمانی به وجود می‌آیند که از ترکیب روش‌های مختلف، بتوان راه‌های جدیدی را یافت. چنین نوآوری‌ای در فناوری‌نانو یا کاربرد مواد- حتی ماشین‌ها- در مقیاس اتمی یا مولکولی دید. کاربردهای جدید فناوری‌نانو امکانات زیادی را به‌منظور بهبود فنون و رویه‌های موجود فراهم کرده‌است.

با نگاهی به کتاب فرانس جوهانسون با نام “اثر
مدیسی ” به نکاتی می‌رسیم که در اینجا به برخی اشاره می‌شود؛ امروزه پیشرفت‌های
علمی از تلاقی زمینه‌های مختلف علمی حاصل می‌شود. پیشرفت‌های غیرمنتظره
زمانی به وجود می‌آیند که از ترکیب روش‌های مختلف، بتوان راه‌های جدیدی را
یافت. چنین نوآوری‌ای در فناوری‌نانو یا کاربرد مواد- حتی ماشین‌ها- در
مقیاس اتمی یا مولکولی دید. کاربردهای جدید فناوری‌نانو امکانات زیادی را
به‌منظور بهبود فنون و رویه‌های موجود فراهم کرده‌است.

همچنین در بخشی از این کتاب به تجربیات توماس بارنت، مشاور راهبردی در
آزمایشگاه ملی اوک ریج، اشاره شده‌ است و خاطرنشان می‌سازد که او ـ به‌عنوان
متخصصی در زمینه جهانی شدن ـ بر این عقیده بوده‌است که: “اتصال موجب هدایت
قوانین می‌شود “؛ به این معنی که با برقراری ارتباط هر چه بیشتر با دنیای
خارج، بیشتر می‌توان قوانین آن را تحت کنترل درآورد.

برای مثال مجرمی را در نظر بگیرید که نمی‌خواهد اثر انگشتی از خود بر جای
گذارد. همه می‌دانیم که شاید بیش از یک قرن است که پلیس برای شناسایی
مجرمان از اثر انگشت در صحنه جرم استفاده می‌کند؛ در زمان قدیم برای این
کار از گردهای سفید استفاده می‌کردند و اگر مجرم دست‌هایش چرب بود، آثار
چربی باقی مانده به این گردها چسبیده، اثر انگشت را نمایان می‌ساخت. حال
فرض کنید مجرم دست‌هایش را شسته یا از دستکش استفاده کند!

در اواخر دهه ۱۹۸۰ استاندارد جدیدی برای این کار ایجاد شد؛ چسب مخصوصی را
حرارت می دادند تا بخارات حاصل از آن بر روی آثار انگشت مورد نظر نشسته و
برای چشم غیر مسلح قابل رؤیت باشد. بدین ترتیب فناوری جدید بر روش گردهای
سفید برتری داشت و قادر بود کمترین آثار باقی‌مانده بر روی مواد را ـ که
شامل آمینو اسیدها و گلوکز بود ـ نشان دهد.

تنها محدودیت این فناوری زمان بود؛ به طوری که هر چه زمان بیشتری از اثرات
باقی‌مانده می‌گذشت، ترکیبات شیمیایی کمتری بر جا می‌ماند.

امروزه فناوری‌های پیشرفته تحول عظیمی را در این زمینه ایجاد کرده‌اند؛ به
طوری که دیگر امکان شناسایی کوچک‌ترین اثر باقی‌مانده زیستی نیز فراهم است.
دانشمندان با ساخت اشکال جدید ذرات با استفاده از نانومهندسی(برای مثال،
میله ای، مکعبی، کروی و هرمی) در جستجوی راهی برای یافتن غیر قابل رؤیت‌ترین
اثرات انگشت هستند. این ذرات با استفاده از تغییر در طول موج نوری که بر
سطوح می‌تابد، علایم پراکنده را قابل شناسایی می‌سازند.

بدین ترتیب در دنیای امروز، کوچک‌ترین چیزها، بیشترین اهمیت را دارد.