ساخت سیستم دارورسانی چندمرحله‌ای مبتنی بر نانوفناوری

محققان دانشگاه تگزاس روشی را ابداع کرده‌اند که بر اساس آن مواد بعد از تزریق داخل وریدی جهت درمان سرطان یا بیماریهای دیگر دقیقا به محل مورد نظر هدایت می‌شوند لذا داروی منتشر شده به نواحی دیگر بدن کاهش یافته و در نتیجه عوارض دارو کاهش می‌یابد.

محققان دانشگاه تگزاس روشی را ابداع کرده‌اند
که بر اساس آن مواد بعد از تزریق داخل وریدی جهت درمان سرطان یا بیماریهای
دیگر دقیقا به محل مورد نظر هدایت می‌شوند لذا داروی منتشر شده به نواحی
دیگر بدن کاهش یافته و در نتیجه عوارض دارو کاهش می‌یابد.

آقای فراری رئیس این گروه تحقیقاتی و همکارانش مطالعات قبل از بالین این
روش جدید را به منظور افزایش کارایی داروها و سمیت آنها آغاز کرده‌اند. به
گفته وی، انتقال این نانوحاملها و محتوای آنها از نوک سرنگ تا سلولهای
بیمار کار راحتی نیست. نانوحاملها بایستی دچار تخریب آنزیمی نشوند، بوسیله
سیستم ایمنی بلعیده نشوند و درون رگها گیر نیافتند.

از لحاظ مقایسه این کار شبیه باز کردن چند در است. برای رسیدن به سلولهای
بیمار، نیاز است که همه درها باز شوند و بسته ماندن یک در باعث ناموفق
ماندن روش می‌شود. از این رو ایده ساخت یک روش چندمرحله‌ای شبیه آنچه در
موشکهای سوخت جامد NASA است مطرح شد.

در اولین مرحله نانوحامل وارد دیواره عروق مجاور سلولهای بیمار می‌شود. در
مرحله دوم، با از هم‌پاشیدن نانوحامل، نانوذراتی آزاد می‌شوند که قادرند
وارد سلولهای بیمار شوند. مرحله سوم آزاد ساختن محتوای دارویی جهت از بین
بردن سلول یا رها ساختن مواد کنتراست جهت انجام تصویربردارهای با کیفت بالا
است.

این نانوحاملها بگونه‌ای طراحی شده‌اند که به عروقی که سلولهای سرطانی را
تامین می‌کنند و با عروق طبیعی تفاوت دارند متصل می‌شوند. این کار با روکش
کردن نانوحاملها با ملکولهایی که قادرند سلولهای جدار عروق مبتلا را
شناسایی کنند، ممکن شده است.

امید است که از این روش جدید بزودی در درمان بیماریهای قلبی، خونریزی‌ها و
سایر بیماریهای مبتنی بر تغییرات عروقی استفاده شود.