کتابخانه کنگره در ساعت مچی شما

همانگونه که در آخرین شماره Technology Review گزارش شده است، خیزروف تیمی
را رهبری می‌کند که روی لیزرهای بسیار کوچک کار می‌کنند؛ این لیزرها می‌توانند
در آینده موجب کوچک شدن حافظه‌های ۱۰ ترابیتی به اندازه یک اینچ مربع گردند.

این میزان ۵۰ برابر ظرفیت حافظه‌های مغناطیسی موجود است؛ فناوری مورد
استفاده در حافظه‌های مغناطیسی فعالی تقریباً به حد مرز نهایی خود در عرصه
کوچک‌سازی نزدیک شده است. این محدودیت باعث شده است محققان با ترکیب نور و
مغناطیس به دنبال برداشتن یک گام بزرگ در این عرصه بوده و با این کار بیت‌های
اطلاعات را در فضای بسیار کوچک‌تری روی حافظه ذخیره نمایند. صنعت ۶۰
میلیارد دلاری (سالانه) هارد دیسک چندین فناوری را مورد بررسی قرار داده
است که یکی از این فناوری‌ها برای نوشتن اطلاعات نیاز به لیزرهای بسیار
کوچک دارد.

خیزروف استاد مهندسی UCR و همکاران وی در دانشگاه هوستون به رهبری پروفسور
دیمیتری لیتوینوف برای اولین بار به نانولیزری دست یافته‌اند که می‌تواند
در فضایی به کوچکی ۳۰ نانومتر متمرکز شود. برای بسیاری از مواد این اندازه
سطح مولکولی است. این نانولیزر می‌تواند ۲۵۰ نانووات انرژی را متمرکز کند
که این مقدار انرژی برای نوشتن مطمئن اطلاعات روی حافظه کافی می‌باشد.

هدف بعدی محققان اصلاح این نانولیزر برای تولید تابش‌های نوری به شعاع ۵ تا
۱۰ نانومتر است. آنها برای رسیدن به این هدف می‌خواهند تولید نانولیزرهای
خود را از طریق افزایش دقت تابش‌های یونی گالیومی متمرکز که برای ساخت
ابزارهای خود به کار برده‌اند، بهبود بخشند فناوری تابش‌های یونی گالیومی
معمولاً در صنعت نیمه‌هادی برای تشخیص به کار می‌رود و این محققان برای
بریدن قطعات لیزر خود از این فناوری بهره برده‌اند.

خیزروف می‌گوید چندین چالش در مسیر رساندن هارددیسک‌های کوچک به بهزار وجود
دارد از جمله روان‌کاری قطعات کوچک و یکپارچه‌سازی این نانولیزر با یک هد
ضبط‌کننده. با این حال او تأکید دارد که هارددیسک‌های ۱۰ ترابیتی دور نبوده
و در فاصله زمانی دو سال ظاهر خواهند شد.

خیزروف می‌گوید کاربردهای بعدی این نانولیزرها در درازمدت بسیار هیجان‌انگیز
خواهند بود. استفاده از پروتئین‌های فتوکرومیک همراه با نانولیزرها می‌تواند
به توسعه نانورایانه‌ها و افزایش بیشتر ذخیره‌سازی داده‌ها کمک کند.