|
هند یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان آفت‌کش‌ها می‌باشد؛ این کشور توانسته
است موفقیت‌های خوبی در زمینه کنترل آفت‌ها به دست آورد، اما در عوض موجب
آلوده شدن منابع آبی خود شده است. با وجودی که اطلاعات دقیقی برای کل کشور
وجود ندارد، اما مطالعات پراکنده نشان می‌دهند که آب‌های زیرزمینی و سیستم‌های
رودخانه‌ای با باقی‌مانده این آفت‌کش‌ها آلوده شده‌اند، آفت‌کش‌هایی که
امکان جداسازی آنها با استفاده ازفیلترهای معمولی وجود ندارد.
حال یک گروه از محققان از ITT-Madras نانوذراتی توسعه داده‌اند که می‌توانند
یکی از مهم‌ترین گروه‌های مواد شیمیایی موجود در آفت‌کش‌ها به نام
ارگانوکلرین‌ها را حذف نمایند. تقریباً تمام ارگانوکلرین‌های مطالعه‌شده
اثرات بدی روی محیط زیست و انسان داشته‌اند؛ از جمله این مواد می‌توان به
ددت، اندوسولفان، و دیوکسین اشاره کرد.
تی پرادیپ استاد شیمی ITT-Madras می‌گوید: «با وجودی که استفاده از بسیاری
از این آفت‌کش‌ها ممنوع شده است، اما مقادیر سبیار زیادی از آنها هنوز در
طبیعت وجود دارند. به عنوان مثال اندوسولفان به مدت ۱۰۰ سال در طبیعت باقی
می‌ماند». نانوذرات تولید شده که عمدتاً از طلا، نقره، مس و چندین اکسید
تشکیل شده‌اند، حتی روی غلظت‌های بسیار پایین اندوسولفان نیز موثر هستند.
پرادیپ می‌افزاید: «شیمی موثر در غلظت‌های پایین مهم است، به نحوی که حتی
اگر یک مولکول آفت‌کش نیز وجود داشته باشد، توسط نانوذرات حذف می‌شود».
پرادیپ در حال ثبت اختراع خود در آمریکا و هندوستان می‌باشد. وی در حال
واگذاری امتیاز بخشی از کارخود به Eureka Forbes Ltd می‌باشد؛ این شرکت
تولیدکننده جاروبرقی و خالص‌سازهای آب است که در ژوئن ۲۰۰۷ یک فیلتر
نانونقره‌ای جدید را به بازار عرضه کرد.
پرادیپ می‌گوید: «ما می‌خواستیم تا با استفاده از فناوری خود محصولی تولید
کرده و کارایی این فناوری را ثابت کنیم. بنابراین مراحل اولیه توسعه تجاری
را در ITT به انجام رساندیم». اما او بر این باور است که هر فناوری از این
نوع باید به دست آسیب‌دیدگان واقعی در مناطق روستایی برسد. نانوذرات تولید
شده روی چهار نوع آفت‌کش ارگانوکلرینی (OCPs) موثر است: ددت، اندوسولفان،
مالاتیون و کلرپیریفوس.
بیش از ۴۰ درصد آفت‌کش‌های به کار رفته در هندوستان به گروه ارگانوکلرین‌ها
تعلق دارند که مقاومت بالایی در برابر تجزیه شدن در طبیعت از خود نشان می‌دهند.
هیچ مطالعه ملی در این مورد انجام نشده است، اما برخی مطالعات پراکنده در
حال اجرا می‌باشند. مثلاً مطالعه انجام شده توسط مرکز تحقیقات سم‌شناسی
صنعتی (ITRC) در لوکنو که در می ۲۰۰۷ در مجله بولتن آلودگی‌ها و سمیت‌های
زیست‌محیطی منتشر شد، نشان داد که درصد بالایی از OCP در ماهی‌های رودخانه
گومتی وجود دارد.
مطالعه دیگری که توسط انجمن تحقیقات علمی و صنعتی بر روی منابع آب‌های
زیرزمینی در کانپور صورت گرفت، وجود سطح بالایی از ددت، HCH و اندوسولفان
را نشان داد.
نانوذرات تولیدشده می توانند در رفع این آلودگی‌ها موثر باشند، اما همچنان
یک سوال اساسی وجود دارد: چگونه می‌توان از این فناوری به صورت انبوه
استفاده کرد؟
|
