کشف روش جدیدی جهت ذخیره اطلاعات از طریق DNA

اخیراً محققان دانشگاه کالیفرنیا به روش جدیدی جهت کد کردن اطلاعات دیجیتال در DNA دست یافته‌اند. این روش مبتنی بر طول قطعات حاصل از هضم محدودیتی نسبی است نه اینکه از محتوای واقعی توالیهای نوکلئوتیدی استفاده شود. در نتیجه این کار، نیاز به استفاده از روشهای دستگاهی گران قیمت تعیین توالی از بین می رود.

اخیراً محققان دانشگاه کالیفرنیا به روش جدیدی جهت کد کردن اطلاعات
دیجیتال در DNA دست یافته‌اند. این روش مبتنی بر طول قطعات حاصل از هضم
محدودیتی نسبی است نه اینکه از محتوای واقعی توالیهای نوکلئوتیدی
استفاده شود. در نتیجه این کار، نیاز به استفاده از روشهای دستگاهی
گران قیمت تعیین توالی از بین می رود.

این کشف از چه جهتی اهمیت دارد؟ ژنوم انسان بطور معادل از حدود ۷۵۰ مگا
بایت اطلاعات تشکیل شده است که در نوع خود قابل توجه است با این حال
تنها ۳درصد DNA که شامل ۲۲۰۰۰ ژن است باعث ایجاد وضعیت حال حاضر ما
میشود. مابقی ۹۷% فضای گسترده ای جهت وارد کردن اطلاعات در ژنوم ایجاد
میکند که امکان نگهداری و تکرار اطلاعات بصورت دائمی فراهم می سازد. با
توجه به اندازه قطعات DNA (هرجفت باز ۳۳/۰ نانومتر) امکان ذخیره سازی
حجم زیادی از اطلاعات در فضایی بسیار ناچیز ممکن می گردد.

با ذخیره سازی پیام ها در DNA امکان نشان دار کردن اشیاء جهت تائید صحت
و درستی آنها برای سازمانها ممکن می گردد بعلاوه امکان جابجایی اطلاعات
به نقطه ای خاص بصورت نامحسوس نیز فراهم میشود.

در حال حاضر شرکتهای زیادی از DNA جهت نشان دار کردن اشیاء بهره می
برند از اینرو اصل بودن شی براحتی مشخص می گردد و در عین حال ساختن
نمونه های جعلی بسیار مشکل است بعنوان مثال شرکت انگلیسی امنیتی Redweb
ماده ای تحت عنوان i-powder ساخته است که بوسیله DNA نشان دار شده است.

به گفته یکی از محققان کاری که در مرکز تحقیقاتی UCR صورت گرفته است
روشی جهت کد کردن یک پیام در DNA بدون نیازبه هزینه های سنگین تعیین
توالی است اگرچه این روش محتاج دستورالعمل آزمایشگاه مرطوب است اما در
مجموع روشی بسیار ساده است.