مهندسی نانوذرات در آینده به کمک بهبود کارآیی فرآورده های تزریقی خواهد آمد

رسیدن داروهای تزریقی به محل های اثرشان کار دشواری است و بر طبق برآوردهایی که انجام شده، تقریباً یک مولکول از هر صد هزار مولکول یک عامل تزریقی به محل اثر خود می رسند. در نتیجه پزشکان بر سر دوراهی قرار گرفته اند؛ زیرا اگر دوز دارو را افزایش دهند، عوارض جانبی آن بروز می نماید و اگر دوز آن را کاهش دهند، فواید درمانی دارو محدود می گردد.
اما امروزه می توان با استفاده از فناوری نانو ساختارهای پیچیده ای را در ابعاد نانومتر طراحی نمود که با گذشتن از سدهای دفاعی بدن خود را به سلول های هدف برسانند و دارو یا فرآورده ی حاجبی را که با خود حمل می نمایند، به صورت کنترل شده در محل مورد نظر آزاد سازند.
در همین راستا، دکتر مورو فراری از مرکز علوم بهداشتی دانشگاه تگزاس در هوستون، با همکاری محققانی از مرکز مطالعات سرطان آندرسون و دانشگاه رایس، مطالعه ای مقدماتی را بر روی یک سیستم چند مرحله ای دارورسانی برای انتقال فرآورده های دارویی و به منظور تشخیص و درمان بیماری ها انجام داده اند.
او و همکارانش برای آن که بر مشکل عبور داروها از سد های طبیعی بدن غلبه نمایند، نانوذرات حاوی دارو را در میان ذرات توخالی بزرگتر قرار دادند و تلاش کردند تا با ایجاد تغییرات بیوشیمیایی مورد نیاز، به وسیله ی این سیستم، ضایعات سرطانی را نیز مورد هدف قرار دهند. هم چنین مطالعات آنان نشان داد که عوامل انتقال دهنده ی دارویی طراحی شده به وسیله ی این گروه، پس از آزاد کردن دارو، ظرف ۲۴ تا ۴۸ ساعت تجزیه می شوند و به اورتوسیلیسیک اسید تبدیل می گردند که تمامی این ماده از بدن پاک می شود.
نتایج این مطالعه مقدماتی در شماره ماه مارس ژورنال Nature Nanotechnology به چاپ رسیده است.
اما از آن جا که این مطالعات بر روی ذراتی به اندازه ی یک بیلیونیم متر صورت می گیرد، ادامه ی این روند نیاز به همکاری متخصصان رشته های مختلف و استفاده از آخرین فناوری های روز برای تشخیص این ذرات و مشاهده ی تداخل آنها با سلول های بدن دارد و هنوز راه درازی در پیش است تا نتایج این مطالعات در عمل مورد استفاده قرار گیرند.