ساخت نانو ذرات آلی جهت درخشنده کردن پروتئین های سلولی

محققان دانشگاه میشیگان نانو ذرات آلی غیر سمی جهت بر چسب زنی ایمونوفلورسانس ساخته اند که قادر است درخششی طولانی و شفاف داشته باشد بدون اینکه مشکلات مربوط به روشهای امروزی در آن وجود داشته باشد به گفته یکی از محققان «این ملکولها خواص منحصر به فردی دارا می باشند. موقعی که به یکدیگر متصل می شوند ، شفاف تر می شوند که این بر عکس آن چیزی است که در حالت عادی روی می دهد.

محققان دانشگاه میشیگان نانو ذرات آلی غیر سمی جهت بر چسب زنی
ایمونوفلورسانس ساخته اند که قادر است درخششی طولانی و شفاف داشته باشد
بدون اینکه مشکلات مربوط به روشهای امروزی در آن وجود داشته باشد.

به گفته یکی از محققان «این ملکولها خواص منحصر به فردی دارا می باشند.
موقعی که به یکدیگر متصل می شوند، شفاف تر می شوند که این بر عکس آن
چیزی است که در حالت عادی روی می دهد.»

در حالت عادی در صورت تجمع ملکولهای فلورسانت، تابش آن ها کاهش می یابد.
دانشمندان در این مطالعه ذرات فلورسانت که دارای آنتی بادی می باشند
جهت شناسایی پروتئین هایی که می خواهند مورد استفاده قرار می دهند آنها
سپس مخلوط را مورد تابش اشعه ماوراء بنفش قرار می دهند و این نور باعث
درخشش ذرات فلورسانت شده و محل پروتئین های مورد مطالعه شناسایی می
گردد در جریان برخی بیماریهای مقدار انواع خاصی از پروتئین ها در درون
سلولها تغییر می کند بعنوان مثال در سرطان پروستات، مقدار آنتی ژن
اختصاصی پروستات (PSA) که یک پروتئین سلولی است افزایش می‌یابد.

در بین ذرات فلورسانت موجود در حال حاضر انتخاب بین رنگ های فلورسانت
آلی و نقاط کوانتومی غیر آلی صورت گیرد که هر دو دارای معایبی میباشند.
رنگ های آلی براحتی تابش خود را از دست می دهند و نقاط کوانتومی نیز
سمی می باشند. نانو ذرات جدید این مشکلات را بطرف ساخته اند. آنها غیر
سمی بوده و درخشش مناسبی دارند بدون آن که همانند رنگ های آلی در طی
زمان درخشش خود را از دست می دهند.

این محققان کار خود را با خود آرایی نوع جدیدی از ملکولهای آلی
فلورسانت سبز موسوم به DBO آغاز کردند آنها مواد آلی فلورسانت را در آب
با یکدیگر و با ماده دیگری به نام دی استیلن مخلوط کردند. دی استیلن در
اطراف ملکولهای فلورسانت حبابهای چند لایه تشکیل می دهد و باعث ایجاد
پلیمر می گردد. در این حالت ملکولهای فلورسانت در درون این حبابهای چند
لایه درخشان تر و ۱۲ مرتبه طولانی تر از حالت عادی درخشش داشتند که علت
آن نحوه قرار گیری ویژه ملکولها در درون حبابها می باشد این افراد ذرات
جدید را با اتصال بیوتین به آنها مورد بررسی قرار دادند بیوتین قادر به
اتصال به آویدین می باشد.

آنها نانو ذرات حاوی بیوتین را بر روی صفحه ای شیشه ای حاوی مقادیری از
آویدین رها ساختند. با اتصال بیوتین به آویدین نانو ذرات شروع به درخشش
کردند.

نکته جالب توجه این است که دو لایه پلی استیلن حساس به فشار که نانو
ذرات فلورسانت را احاطه کرده اند در اثر فشار ناشی از اتصال به هدف
شروع به تابش نور قرمز فلورسانس مختص خود نمودند و این حالی است که رنگ
سبز را نمی توان از روی پوست مشاهده نمود در حالی که رنگ قرمز را می
توان دید . این نکته کاربردهای بیشتری را برای نانو ذرات مذکور متصور
می شود.

نتایج این مطالعه در شماره مارس مجله Advanced Materials منتشر شده است.