استفاده از تابشهای سینکترونی برای پرده برداری از راز گوی نوری

به گفته James Brian Mitchel، دانشمند دانشگاه Rennes فرانسه
تئوری‌های مختلفی چگونگی تشکیل گوی نوری و اینکه چرا در هوا می
سوزد را مورد بررسی قرار دادند ولی تا کنون هیچ شواهد تجربی
برای آنچه ممکن است در پدیده گوی نوری اتفاق بیفتد وجود ندارد.
اخیرا گروهی از دانشمندان نشانه‌هایی از احتمال وجود نانوذرات
در گوی نوری ارائه داده‌اند که در مجله Phsical Review
Lettersبه چاپ رسیده است.

ابتدا گروهی از محققان نیوزیلندی ایده پلاسمای غبار را مطرح
کردند. آنها فکر می‌کردند که سوختن نانوذرات در هوا می‌تواند
علت ماندگاری گوی نوری برای چند ثانیه بجای چند میلی ثانیه شود.
این روش مدلی جذاب و موثر بود اما نمی‌توان آن را بدون تشخیص
نانوذرات اثبات کرد. ولی از هنگامی که ساخت گلوله آتشی در
شرایط کنترل شده توسط گروهی از محققان تشریح شد مطالعه درباره
احتمال حضور نانوذرات در این پدیده جدی گرفته شد.

این کار در مرکز تابشهای سینکترونی اروپا در گرنوبل و با
استفاده از اشعه X که ۱۰ میلیارد برابر قدرتمندتر از X-rayهای
معمولی مورد استفاده در بیمارستانهاست انجام شد. آنها پرتویی
از X-ray را از میان گوی نوری که خودشان ساخته بودند عبور
دادند و مشاهده کردند که تابش پخش شد و نشان داد که ذراتی در
داخل گوی نوری وجود دارند. آنها همچنین قادرند اندازه ذرات،
دانسیته، توزیع وحتی سرعت ازبین رفتن آنها را با این روش
اندازه‌گیری کنند.Mitchel امیدوار است که این کار کاربردهای
عملی گسترده‌ای پیدا کند.