استفاده از فناوری نانو برای انتقال RNA

با تحقیقی که اخیراً محققان MIT و شرکت آلنیلام انجام داده‌اند، کاربردهای یکی از
ابزارهای مهم و قوی مقابله با بیماری موسوم به RNAi به واقعیت نزدیک‌تر شده است.
شرکت آلنیلام یک شرکت بیوتکنولوژی در کمبریج است. این افراد روشی را جهت ساخت سریع
هزاران نوع ملکول‌های شبه چربی جهت انتقال ملکول RNA به سلول‌ها ابداع کرده‌اند.

آنها نشان دادند که برخی از این عوامل ناقل کارایی بیش از ۱۰ برابر روشهای مرسوم در
انتقال RNA به درون سلول‌ها دارند.

RNAi که اولین بار در سال ۱۹۹۸ کشف گردید توجه زیادی را به سمت خود جلب کرده و به
عنوان عاملی جهت درمان تعداد زیادی از بیماریها از جمله سرطان، بیماریهای ویروسی و
ژنتیکی مطرح شده است.

قطعات کوچک RNA که وارد سلول میشوند باعث مهار فعالیت ژن های خاصی می‌گردند بدون
اینکه در فعالیت سایر ژن‌ها دخالتی داشته باشند.

این کشف ابزار دقیقی در اختیار محققان قرار داده تا از تولید پروتئین های خاصی که
مرتبط با بیماری‌ها هستند جلوگیری کند. با این حال از سال ۲۰۰۱ تنها ۶ مورد درمان
مبتنی بر RNAi وارد عرصه درمان شده است که هیچ کدام نیز تائید نشده‌اند. یکی از
دلایل عدم موفقیت این روش فقدان روش انتقال مطمئنی برای RNAi است. با ورود RNAi به
درون خون، قبل از اینکه بتواند وارد سلول هدف شود سریعاً توسط سیستم ایمنی از بین
می‌رود.

محققان MIT باساخت هزاران عامل انتقال دهنده در طی یک فرآیند شیمیایی یک مرحله ای
ساده این مشکل را مرتفع ساخته‌اند. آن ها با این تفکر که انواع خاصی از ملکول‌های
چربی دارای ویژگی‌های منحصر به فردی جهت انتقال RNA می باشند، کار خود را آغاز
کردند.

از آن جا که ساخت این ملکول‌ها مشکل بود بجای آن، کار خود را از ملکول‌های مبتنی بر
آمین که شباهت زیادی به ملکول‌های چربی دارند ولی برخلاف آنها براحتی ساخته
می‌شوند، آغاز کردند.

آنها با تلفیق ملکول‌های آمین با آلکیل آکریلات ها و آلکیل آکریلامیدها توانستند
بیش از هزار نوع انواع ملکول‌های چربی بسازند. این ملکولها خواصی دارا می‌باشند که
باعث می‌شود آن‌ها به هم چسبیده و کپسول‌هایی در اندازه‌های نانو بسازند که به آن
ها لیپوزوم گفته می‌شود و قادرند RNA را در درون خود نگه دارند.

این افراد سپس توانایی لیپوروزم ها در انتقال RNA به درون سلول‌ها به کمک یک روش
غربالگری که خود توسعه داده بودند بررسی کردند.

در مطالعات صورت گرفته در مو ش‌ها، بهترین نمونه ها ده برابر موثرتر از حاملهای
کنونی RNA در انتقال RNA به درون سلول و درمان بیماری تنفسی عمل کردند. به نظر می
رسد که از بین این تعداد گسترده از عوامل انتقال دهنده حداقل یکی قابلیت ورود به
عرصه بالین را پیدا خواهد کرد.

نتایج این مطالعه اخیراً در مجله Nature Biotechnology منتشر گردیده است.