تولید نخستین نانولوله‌های رشته ای

نانولوله‌های کربنی به دلیل برخورداری از خواص مکانیکی، الکترونیکی و اپتیکی منحصر
به فرد، بلوک‌های سازنده جالب توجهی در فناوری‌نانو به شمار می‌آیند ؛اما با این
حال مرتب کردن آنها به شکلی کاملاً تعریف شده و مستقیم یا انحنادار روی سطوح دلخواه
تاکنون امکانپذیر نبوده است. ساماندهی این نانولوله‌ها به شکل مارپیچ قابلیت‌های
جدیدی ایجاد کرده وبا توجه به آنکه شکل مارپیچی حداکثر پوشش سطحی را دارد می‌توان
از آنها به عنوان آنتن، المنت‌های گرم کننده و سرد کننده و ابزارهای اپتوالکترونیکی
استفاده نمود.

اخیرا ً گروهی از محققان موسسه علوم وایزمن نانولوله‌هایی مارپیچ ساخته‌اند که
می‌توان از آن در کاربردهای مشابه اما البته در مقیاس کوچک استفاده نمود. آنهاموفق
شدند طی یک روش خودسامانی و تحت جریان گاز (شصت درصد آرگون، چهل درصد هیدروژن و دو
درصد اتیلن) این نانولوله‌ها را به‌صورت مارپیچی روی سطوح پله ای رشد دهند.

این محققان به این منظور از نانو کاتالیزورهای آهن روی جزیره‌های بی شکل اکسید
سیلیسیوم (که روی بلورینه‌های کوارتز الگودهی شده اند) که انتهای سطح آنها پله ای
ظریف موازی به ارتفاع چند نانومتر قرار داشت، استفاده کردند. نانولوله‌های در حال
رشد دراثر گازی که در محیط پیرامون قرار دارد به جلو وعقب رفته و یک شکل مارپیچ
تولید می‌کنند.

به اظهار این دانشمندان بسته به سرعت و جهت جریان گاز می‌توان سیم پیچ‌ها یا
مارپیچ‌های نانولوله ای با شکل‌های مختلف ایجاد نمود.

هم اکنون این محققان حوزه تمرکز کار خود را به درک بهتر چگونگی تشکیل این
نانولوله‌های مارپیچ و رفتار آنها اختصاص داده اند. آنها همچنین کاربردهای بالقوه
این ساختارها را در مواردی از قبیل المانهای کوچک سرد کننده و گرم کننده حسگرها و
دینام‌های تولید برق در دست بررسی دارند. گفتنی است طرح روی جلد شماره ای از نشریه
نیچر به این تحقیق اختصاص دارد.