سه شنبه, ۱۶ مهر ۱۳۸۷

بارکُدهای ژنتیکی فلورئورسان

توانایی ردیابی مسیر بیان ژن، یکی از تحولات پیش‌‌برنده علم زیست‌‌فناوری است؛ درنتیجه فناوری‌‌هایی که توان ردیابی دقیق‌‌تر و حساس‌‌تری را به محققان ببخشد، بسیار ارزشمند‌ترند. دکتر دیمیتریو از کشور استرالیا ماده‌‌ای ساخته که خود نام آن را «نانورشته(nanostrings)» گزارده‌است. این مواد تکه‌‌های فلورئورسانی از اسید نکلوئیک هستند و مثل بارکد عمل می‌‌کنند. این مواد با اتصال به RNA، توانایی ردیابی و اندازه‌‌گیری مولکول‌‌های زیستی را به پژوهشگران می‌‌بخشند.

توانایی ردیابی مسیر بیان ژن، یکی از تحولات پیش‌‌برنده علم زیست‌‌فناوری است؛
درنتیجه فناوری‌‌هایی که توان ردیابی دقیق‌‌تر و حساس‌‌تری را به محققان ببخشد،
بسیار ارزشمند‌ترند. دکتر دیمیتریو از کشور استرالیا ماده‌‌ای ساخته که خود نام
آن را «نانورشته(nanostrings) »گزارده‌است. این مواد تکه‌‌های فلورئورسانی از
اسید نکلوئیک هستند و مثل بارکد عمل می‌‌کنند. این مواد با اتصال به RNA،
توانایی ردیابی و اندازه‌‌گیری مولکول‌‌های زیستی را به پژوهشگران می‌‌بخشند.

این فناوری نسبت به روش‌های کنونی برتری‌هایی دارد که نمایش اعداد دیجیتال و
ثبت تعداد دقیق مولکول‌‌های RNA از آن جمله است؛ این در حالی است که در روش‌‌های
کنونی نتایج آنالوگ بوده و میزان مولکول‌‌های شکسته‌‌شده چه در اندازه کم و چه
زیاد با میزان روشنایی ایجادشده سنجیده می‌‌شود. دکتر دیمیتریو می‌‌گوید:«چون
این سیستم تعداد دقیق مولکول‌های زیستی موجود را می‌‌شمارد، تصویر بسیار دقیق و
حساسی از بیان ژن در مکان و زمانی مشخص به‌‌ دست می‌دهد.»

مزییت دیگر نانورشته‌‌ها این است که نیازی به تبدیل RNA به DNA به‌وسیله
آنزیم‌‌ها ندارد. به گفته دکتر دیمیتریو، آنزیم‌ها بدقلق هستند و در شرایط
نامناسب عمل نمی‌‌کنند.

او می‌‌گوید:«نانورشته‌‌ها فناوری مهمی در عرصه تحقیق و بالین به ‌‌حساب
می‌‌آیند. با این روش می‌‌توان مولکول‌‌های جدید مرتبط با بیماری‌‌ها را شناخت
و مسیر بیان ژن آنها را ردیابی کرد.»

دکتر دیمیتریو علاوه بر تلاش در رفع مشکلات صنعتی برای ورود این ماده به بازار،
در حال کار روی نسل جدیدی از نانورشته‌‌هاست که بتواند علاوه بر نور،
سیگنال‌‌های الکتریکی را هم از خود ساطع کند. او معتقد است که این مسئله شمارش
مولکول‌‌ها را ساده‌‌تر کرده، ابعاد آن را کوچک‌‌تر می‌‌کند.