بهبود تغذیه با اسب‌های تروجان نانومقیاس

به گفته دکتر لارسن، عضو این گروه، آنتی‌‌اکسیدان‌‌های خوراکی به‌راحتی به‌وسیله
اسیدها و آنزیم‌‌های بدن انسان خراب می‌‌شوند و تنها درصد کمی از آنچه مصرف شده،
جذب می‌‌شود؛ لذا این گروه دست به تولید نانوذرات زیست‌پلیمری کایتوزان اسفنجی
زده‌اند که حامل و محافظی برای آنتی‌‌اکسیدان‌‌ها باشد.

دکتر لارسن می‌‌گوید:«آنتی‌‌اکسیدان‌‌ها روی این اسب‌‌های تروجان می‌‌نشینند و
از حمله سوپ گوارشی شکم، در امان می‌‌مانند. این ذرات پس از رسیدن به روده کوچک
چسبنده شده، به دیواره روده متصل می‌‌شوند و از این طریق محتویات خود را
مستقیماً وارد سلول‌‌های روده می‌‌کنند و از آنجا آنتی‌‌اکسیدان‌‌ها مستقیماً
جذب جریان خون می‌‌شوند. ما امیدواریم با کنترل این فناوری، باعث جذب بهتر
داروها و مکمل‌‌هایی شویم که به مراحل گوارش حساسند.»

این تحقیق در اوایل سال ۲۰۰۹ وارد کارازمایی‌‌های بالینی می‌‌شود. دانشمندان
معتقدند، اگرچه این تحقیق در مراحل اولیه است، می‌‌توان اضافه کردن این
نانوذرات مهندسی‌شده به مواد غذایی ـ همانطور که امگا-۳ به نان و شیر اضافه
می‌‌شوند‌ـ را هدفی بلندمدت برای آن دانست.

کاتچین‌‌ها گروهی از آنتی‌‌اکسیدان‌‌ها هستند که در این آزمایش مورد استفاده
قرار می‌‌گیرند و جزو آنتی‌‌اکسیدان‌‌های بسیار قوی‌ای هستند که روزانه مورد
مصرف قرار می‌گیرند؛ اما تنها بین ۰٫۱ تا ۱٫۱ درصد از کاتچین‌‌های مصرفی جذب
خون می‌‌شود. با افزوده شدن این میزان به‌وسیله روش طراحی‌شده، فواید این
آنتی‌‌اکسیدان‌‌ها بسیار بیشتر خواهد بود.