معمول‌ترین شکل نانومواد مورد استفاده در الکتروآنالیزها، شکل‌های کروی، نانولوله‌ها و فیبرهای کربنی هستند. از زمانی که مشخص شد نانولوله‌های کربنی می‌توانند به‌عنوان ترانزیستورهای نانومقیاس استفاده شوند، محققان دریافتند که این ترانزیستورها توانمندی خوبی را برای تشخیص الکترونیکی زیست‌مولکول‌ها در محلول‌های زیستی(با دقت یک مولکول) دارند.
گرافیت‌های ارزان‌قیمت و تولید نانوزیست‌حسگرها
معمول‌ترین شکل نانومواد مورد استفاده در الکتروآنالیزها، فلورین‌های کروی، نانولوله‌ها و فیبرهای کربنی هستند. از زمانی که مشخص شد نانولوله‌های کربنی می‌توانند به‌عنوان ترانزیستورهای نانومقیاس استفاده شوند، محققان دریافتند که این ترانزیستورها توانمندی خوبی را برای تشخیص الکترونیکی زیست‌مولکول‌ها در محلول‌های زیستی(با دقت یک مولکول) دارند.
اکنون برای اولین بار گرافن پوشیده‌شده با نانوفلزات(نانوپلیت‌هایی با ضخامت ده نانومتر که دارای ۳۰ صفحه گرافنی هستند و فضای بین هر لایه ۳۳۵/۰نانومتر است) در زیست‌حسگرها استفاده می‌شود. مزیت این زیست‌حسگرها کارایی بالاتر آنهاست و اینکه از نظر تجاری مقرون‌به‌صرفه هستند. گرافن‌هایی که با پوشش فلزی پوشانده شده‌اند نسبت به گرافن‌های پوشش‌شده با نانولوله‌های کربنی قیمت بسیار بیشتری دارند. علاوه بر قیمت ارزان نانولوله‌ها، آنها نسبت سطح به حجم بیشتری هم دارند که این امر بازدهی بیشتری را نسبت به حسگرهای زیستی و کاتالیزورهای زیستی ایجاد می‌کند، همچنین گرافن‌ها مقاومت بالاتری را در برابر اکسیداسیون در دمای بالا دارند؛ مثلاً در تولید زیست‌حسگرهای گلوکز، از نانوپلیت‌های گرافیتی با روکشی از پالادیوم و پلاتین استفاده شد که هم حساسیت بیشتر داشتند و هم زمان پاسخ‌دهی آنها کمتر از دو ثانیه بود.
