مهندسان MIT، توانستهاند نانولولههای کربنی را بهصورت حسگرهایی درآورند که قادرند داروهای ضد سرطان و دیگر عواملی را که موجب آسیب رسیدن به مولکولهای DNA میشود، درون سلولهای زنده شناسایی نمایند.
چنین حسگرهایی برای بیمارانی که تحت شیمیدرمانی قابل استفاده است به این منظور که بتوان از مؤثر بودن این داروها بر تومورها اطمینان به دست آورد. این حسگرها که از نانولولههای کربنیای ساختهاند که دارای پوششی از DNA هستند، ساس این فناوری بر پایهی این حقیقت است که نانولولههای کربنی در نور مادون قرمز نزدیک، خاصیت فلورسانس داشته، از خود نور ساطع میکنند.
نانولولهها میتوانند عوامل سرطانی را درون سلولها ردیابی کنند
مهندسان MIT، توانستهاند نانولولههای کربنی را بهصورت حسگرهایی درآورند که قادرند داروهای ضد سرطان و دیگر عواملی را که موجب آسیب رسیدن به مولکولهای “DNA” میشود، درون سلولهای زنده شناسایی نمایند. چنین حسگرهایی برای بیمارانی که تحت شیمیدرمانی قابل استفاده است به این پروفسورMichael Strano (مهندس شیمی و نویسندهی مقالهی فوق در شمارهی ۱۴ چنین حسگرهایی برای بیمارانی که تحت شیمیدرمانی قابل استفاده است به این این حسگر قادر است عوامل آلکیلکنندهی “DNA” مثلCISPLATIN و عوامل اکسیدکننده اساس این فناوری بر پایهی این حقیقت است که نانولولههای کربنی در نور مادون شدت نور و طول موج این نور بستگی به برهمکنش موجود میان “DNA” و عوامل مخرب “DNA” از طرفی چون این نانولولهها با مولکول “DNA” پوشش داده شدهاند، هیچ خطری برای Strano معتقد است نانولولهها میتوانند دارای ابعاد مختلفی باشند و با مواد در آینده می توان از این حسگرها در مطالعهی آنتیاکسیدانهایی مثل ترکیبات
|