یکشنبه, ۱۳ بهمن ۱۳۸۷

نانولوله‌ها می‌توانند عوامل سرطانی را درون سلول‌ها ردیابی کنند

مهندسان MIT، توانسته‌اند نانولوله‌های کربنی را به‌صورت حسگرهایی درآورند که قادرند داروهای ضد سرطان و دیگر عواملی را که موجب آسیب رسیدن به مولکول‌های DNA می‌شود، درون سلول‌های زنده شناسایی نمایند.
چنین حسگرهایی برای بیمارانی که تحت شیمی‌درمانی قابل استفاده است به این منظور که بتوان از مؤثر بودن این داروها بر تومورها اطمینان به دست آورد. این حسگرها که از نانولوله‌های کربنی‌ای ساخته‌اند که دارای پوششی از DNA هستند، ساس این فناوری بر پایه‌ی این حقیقت است که نانولوله‌های کربنی در نور مادون قرمز نزدیک، خاصیت فلورسانس داشته، از خود نور ساطع می‌کنند.

مهندسان MIT، توانسته‌‌اند نانولوله‌‌های کربنی را به‌صورت حسگرهایی درآورند که
قادرند داروهای ضد سرطان و دیگر عواملی را که موجب آسیب رسیدن به مولکول‌های
“DNA” می‌‌شود، درون سلول‌های زنده شناسایی نمایند.

چنین حسگرهایی برای بیمارانی که تحت شیمی‌‌درمانی قابل استفاده است به این
منظور که بتوان از مؤثر بودن این داروها بر تومورها اطمینان به دست آورد. این
حسگرها که از نانولوله‌‌های کربنی‌ای ساخته‌اند که دارای پوششی از “DNA” هستند،
می‌‌توانند داروهایی مثلCisplatin و دیگر توکسین‌‌های محیطی و رادیکال‌های آزاد
را که در شیمی‌‌درمانی استفاده می‌شوند و موجب تخریب “DNA” می‌‌شوند، شناسایی
نمایند.

پروفسورMichael Strano (مهندس شیمی و نویسنده‌ی مقاله‌ی فوق در شماره‌ی ۱۴
دسامبر مجله‌یNture nanotechnology )، می‌گوید:«حسگری که ما آن‌ را ساختیم
می‌تواند با قرار گرفتن در سلول‌های زنده(سرطانی و یا سالم) عملاً انواع مختلفی
از مولکول‌های آسیب‌رسان به “DNA” را شناسایی نماید.»

چنین حسگرهایی برای بیمارانی که تحت شیمی‌‌درمانی قابل استفاده است به این
منظور که بتوان از مؤثر بودن این داروها بر تومورها اطمینان به دست آورد.
بسیاری از داروهای شیمی‌درمانی اثرات جانبی شدید و مخربی را روی “DNA” دارند؛
بنابراین فهم این موضوع که چقدر این داروها به اهداف خود رسیده‌اند، اهمیت
زیادی دارد.

این حسگر قادر است عوامل آلکیل‌کننده‌ی “DNA” مثلCISPLATIN و عوامل اکسیدکننده
مانند پراکسید هیدروژن و رادیکال های هیدروکسیل تشخیص دهد.

اساس این فناوری بر پایه‌ی این حقیقت است که نانولوله‌های کربنی در نور مادون
قرمز نزدیک، خاصیت فلورسانس دارد و از خود نور ساطع می‌کنند.

شدت نور و طول موج این نور بستگی به برهم‌کنش موجود میان “DNA” و عوامل مخرب “DNA”
دارد؛ بنابراین مولکول‌های مختلفی را بر اساس نور منتشرشده می‌توان شناسایی
نمود.

از طرفی چون این نانولوله‌ها با مولکول “DNA” پوشش داده شده‌‌اند، هیچ خطری برای
سلول ندارند.

Strano معتقد است نانولوله‌ها می‌توانند دارای ابعاد مختلفی باشند و با مواد
مختلفی پوشش داده شوند که یا سمی هستند و یا غیر سمی.

در آینده می توان از این حسگرها در مطالعه‌ی آنتی‌اکسیدان‌هایی مثل ترکیبات
موجود در چای سبز استفاده کرد و دریافت که چگونه می‌توان از داروهای شیمیایی
به‌‌طور مؤثرتری در شیمی‌درمانی استفاده نمود.