می‌توان از نانولوله‌های دی‌اکسید تیتانیوم برای تزریق داروهای به‌صورت موضعی و طی چندین هفته به منظور مشارکت در ساخت و اصلاح استخوان‌ها و مفاصل دچار نقص استفاده نمود. پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو و دانشگاه ایالت پنسیلوانیا نشان داده‌اند که این نانولوله‌ها می‌توانند آلبومین که یک مولکول پروتئینی بزرگ است را همانند داروهای با مولکول کوچک مانند سیرولیموس و پاکلیتاکسل آزاد نمایند.
تزریق دارو با کمک نانولوله‌های تیتانیا
می‌توان از نانولوله‌های دی‌اکسید تیتانیوم برای تزریق داروهای به‌صورت موضعی و طی
چندین هفته به منظور مشارکت در ساخت و اصلاح استخوان‌ها و مفاصل دچار نقص استفاده
نمود. پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو و دانشگاه ایالت پنسیلوانیا
نشان داده‌اند که این نانولوله‌ها می‌توانند آلبومین که یک مولکول پروتئینی بزرگ
است را همانند داروهای با مولکول کوچک مانند سیرولیموس و پاکلیتاکسل آزاد نمایند.
این پژوهش جدید که با نظارت لیلی پنگ انجام شده است نشان می‌دهد که نانولوله‌های
TiO2 می‌توانند تزریق بلندمدت مولکول‌های کوچک و داروهای پروتئینی را کنترل نمایند.
این موضوع با روش‌های قبلی که در آن از پوشش پلیمری بر روی استنت فلزی یا ایمپلنت
سرامیکی برای کنترل رهاسازی دارو استفاده می‌شود، قابل مقایسه است.
تجال دسال از دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو و یکی از این محققان می‌گوید:
روش ما، یک نانوساختار معدنی (نانولوله‌های TiO2) را بدون استفاده از پلیمرها
بر روی سطح ایمپلنت قرار داده و رهاشدن دارو را کنترل می‌نماید. پلیمرها اغلب و
خصوصاً در کاربردهای استنت، در اثر تخریب در بدن منجر به واکنش‌های فاسدکننده
می‌شوند.
این پژوهشگران می‌گویند که می‌توانند نانولوله‌ها را مستقیماً بر روی سطح
ایمپلنت رشد داده، به طوری که آنرا به هر شکلی در بیاورند. به علاوه بسیاری از
نانولوله‌ها می‌توانند بر روی سطوح بزرگ متصل شوند و همه آنها نیز می‌توانند در
یک زمان با مولکول‌های دارویی پر شوند.
نانولوله‌ها، مولکول‌های کوچک دارو را طی چند هفته و مولکول‌های بزرگ‌تر را طی
یک ماه آزاد و رها می‌نمایند. داروی آزاد شده از نظر زیستی فعال بوده و سرعت
آزاد شدن آن به قطر لوله بستگی دارد.
به گفته این پژوهشگران، از نانولوله‌های تیتانیا می‌توان در استنت‌های
آزادکننده دارو و نیز تزریق موضعی آنتی‌بیوتیک‌ها، داروها یا عوامل رشد از طریق
ایمپلنت‌های ترمیم‌کننده یا دندانپزشکی استفاده نمود. آنها اکنون تصمیم به
انجام مطالعات در داخل بدن موجود زنده و بخصوص در کاربرد استنت ماهیچه‌ای دارند.
نتایج این تحقیق در مجله‌ی Nano Letters منتشر شدهاست.
