نانوذراتی که به‌طور خاص توسط استادیار دانشگاه فلوریدای مرکزی، جِی مانوئل پرز و همکارانش طراحی شده‌اند، می‌توانند غده‌ها و تومورها را هدف قرار داده و تخریب نمایند؛ در حالیکه بیماران از عوارض سموم و داروهای شیمی‌درمانی در سرتاسر بدن‌شان در امان باشند.
نانوذرات، نویدبخش درمان ایمن سرطان
نانوذراتی که به‌طور خاص توسط استادیار دانشگاه فلوریدای مرکزی، جِی مانوئل پرز و همکارانش طراحی شده‌اند، می‌توانند غده‌ها و تومورها را هدف قرار داده و تخریب نمایند؛ در حالیکه بیماران از عوارض سموم و داروهای شیمی‌درمانی در سرتاسر بدن‌شان در امان باشند.
پرز و گروهش، از دارویی به نام تاکسُل (Taxol) برای مطالعات کشت سلولی خود استفاده کردند، زیرا این دارو یکی از پرمصرف‌ترین داروهای شیمی‌درمانی هستند. تاکسل به‌طور معمولی اثرات جانبی فراوانی دارد زیرا در سرتاسر بدن وارد شده و بافت‌های سالم را نیز همانند بافت‌های سرطانی تخریب می‌کند.
نانوذرات حاوی تاکسل که در آزمایشگاه پرز طراحی شده‌اند، طوری اصلاح شده‌اند که داروها را فقط به سلول‌های سرطانی رسانده و امکان درمان هدفدار سرطان را بدون آسیب به سلول‌های سالم فراهم می‌نماید. این کار با اتصال ویتامینی (فولیک اسید) که سلول‌های سرطانی مقادیر زیادی از آن را مصرف می‌کنند، انجام می‌گیرد.
از آنجا که این نانوذرات یک رنگ‌دانه‌ی فلوئورسانت و یک هسته مغناطیسی اکسید آهن را نیز حمل می‌کنند، موقعیت آنها در سلول‌ها و داخل بدن را می‌توان با تصویربرداری نوری و MRI تعیین نمود. این کار امکان دیدن نحوه پاسخ‌دهی تومور به درمان را برای پزشک‌ها فراهم می‌نماید.
این نانوذرات همچنین می‌تواند بدون دارو طراحی‌شده و فقط به عنوان عامل تمایز در تصویر برداری در سرطان مورد استفاده قرار گیرند. چنانچه سرطان موجود نباشد، این نانوذرات زیست‌تخریب‌پذیر به بافت‌ها متصل نشده و توسط کبد حذف می‌شوند. هسته اکسید آهنی نیز به عنوان آهن مناسب در بدن مورد استفاده قرار می‌گیرد.
فرآیندی که انجام می‌شود تقریباً بدین صورت است: سلول‌های سرطانی در تومور توسط گیرنده‌های سلول که می‌توان از آنها به عنوان “دروازه” یا “ایستگاه لنگراندازی” تعبیر نمود، به این نانوذرات متصل می‌شوند. نانوذرات وارد سلول شده و محموله خود شامل اکسید آهن، رنگ‌دانه فلوئورسانت و داروها را تخلیه کرده و امکان تصویر برداری و درمان را به‌طور همزمان فراهم می‌نماید.
این محققان نتایج خود را در مجله‌ی Small منتشر کرده‌اند.
