پژوهشگران توانسته‌اند یک فرمولاسیون نانوذره‌ای برای سیسپلاتین کشف کنند که درعین حالیکه خاصیت ضد توموری آن افزایش یافته است، خواص سمی ناشی از پلاتین در آن کم شدهاست.
رساندن بمب‌های پلاتینی به تومورها با کمک نانوذرات
سیسپلاتین یکی از قویترین و موثرترین داروها برای درمان انواع گوناگونی از سرطان
هاست ولی اثرات جانبی موجود در آن در نهایت محدودیت‌هایی در استفاده و اثربخش بودن
آن ایجاد کرده است. اکنون پژوهشگران موسسه فناوری ماساچوست و دانشگاه نورث‌وسترن
توانسته‌اند یک فرمولاسیون نانوذره‌ای برای سیسپلاتین کشف کنند که درعین حالیکه
خاصیت ضد توموری آن افزایش یافته است، خواص سمی ناشی از پلاتین در آن کم شدهاست.
این گروه به رهبری استفان لیپارد و چاد
میرکین، مامور اصلی “مرکز فناوری‌نانو در سرطان نورث‌وسترن”، در زمینه‌ی
توسعه و مشخصه‌یابی نانوذرات طلا که می‌توانند به عنوان یک عامل دارورسانی
نوع غیرسمی پلاتین به نام پلاتین IV استفاده شوند، کار کرده‌است.
این محققان ابتدا نانوذرات طلا را با تکه‌های کوتاه اسید نوکلئیک روکش داده
و سپس پلاتین IV را به آنها متصل کردند. این ساختار می‌تواند بدون ایجاد
خطر با جریان خون حرکت کند و وارد سلولهای تومور شود. سلولهای مذکور با
جذب نانوذرات به داخل محفظه‌های ریزی، که اندوزوم نامیده می‌شوند، می‌توانند
محموله چسبیده به نانوذرات را تحویل بگیرند. محیط اسیدی داخل اندوزوم باعث
می‌شود که پلاتین IV طی یک واکنش شیمیایی به پلاتین II، که شکل بسیار سمی
این عنصر است، تبدیل شود.
هنگامی که این ساختار نانوذره-پلاتین IV برای درمان چهار نوع مختلف از سلولهای
تومور به‌کار رفت، معلوم شد که خاصیت سمی بودن آن بسیار بیشتر از غلظت‌های
مساوی سیسپلاتین است. ولی قسمت مهم این قضیه آن است که خود پلاتین IV در
حالت مجزا، بدون آنکه به نانوذرات طلای روکش داده‌شده با اسید نوکلئیک وصل
باشد، هیچ قابلیتی در کشتن سلولهای سرطانی ندارد. سپس این محققان نشان
دادند که ساختار تحویل پلاتین IV بر اساس نانوذرات می‌تواند به مانند
سیسپلاتین در کشتن سلولهای سرطانی عمل کند.
نتایج این تحقیق تحت عنوان “نانوذرات طلای اولیگونوکلئتید چند ظرفیتی به
عنوان سیستم تحویل پلاتین IV کشنده.” منتشر شدهاست.
