محققان در دانشگاه ایلونویز در شیکاگو، غلتاندن یک نانومیله روی سطح آب را مدل کرده‌اند. این دانشمندان با استفاده از شبیه‌سازی دینامیک مولکولی نشان داده‌اند که چگونه نانومیله‌هایی با قطر ۳ تا ۱۰ نانومتر می‌توانند با سرعت‌های انتقالی بالای ۵ نانومتردر نانوثانویه روی سطح آب بغلتند.
غلتاندن نانومیله‌ها روی سطح آب
محققان در دانشگاه ایلونویز در شیکاگو، غلتاندن یک نانومیله روی سطح آب را مدل کرده‌اند.
این دانشمندان با استفاده از شبیه‌سازی دینامیک مولکولی نشان داده‌اند که چگونه
نانومیله‌هایی با قطر ۳ تا ۱۰ نانومتر می‌توانند با سرعت‌های انتقالی بالای ۵
نانومتردر نانوثانویه روی سطح آب بغلتند.
لِلا ووکویک، یکی از این محققان گفت: حرکت‌کردن نانواشیاء روی سطح مشترک هوا و مایع
را بطور جدی بررسی کرده‌ایم. شبیه‌سازی‌های ما از غلتاندن نانومیله‌ها نشان می‌دهند
که برای این کار می‌توان از همان یا مشابه اصولی که طبیعت استفاده می‌کند، استفاده
کرد. در طبیعت عنکبوت‌های آبی و حتی بعضی از مارمولک‌ها می‌توانند روی سیالات پیاده‌روی
کنند.
این دانشمندان توضیح دادند که چگونه به منظور غلتاندن این نانومیله روی سطح آب، سطح
نانومیله را با یک پرتوی نور بارگذاری کردند. این پرتوی نور رنگسازهای (“chromophore”)
این نانومیله را تحریک می‌کند. رنگسازها قسمت‌هایی از مولکول هستند که فوتون‌ها را
جذب می‌کنند. سپس این رنگسازهای قطبی‌شده‌ی نانومیله جذب مولکول‌های به‌شدت قطبی آب
می‌شوند، و در نهایت این نیروی جاذبه سبب غلتیدن نانومیله می‌شود. این محققان با
تطبیق دادن زمانی که این پرتوی نور به رنگسازها می‌رسد، با سرعت چرخش این نانومیله،
به صورت تئوری نشان دادند که آنها قادر به پایدار نگه‌داشتن سرعت غلتیدن نانومیله
هستند.
این محققان در مدل‌شان نشان دادند که این نانومیله هنگامی که روی سطح آب می‌چرخد،
قادر به هل‌دادن نانواشیاء خواهد بود. این توانایی می‌تواند این سیستم را به یک
کاندیدای مناسب برای انتقال محموله‌های نانومقیاس در سطح سلولی، تبدیل کند.
این محققان نتایج خود را در مجله‌ی Physical Review Letters منتشر کرده‌اند.
