دانشمندان در تگزاس یک نانوماشین مسابقه ساخته‌اند که ممکن است منجر به توسعه نسل جدیدی از ماشین‌های مولکولی آینده شود. این وسیله نقلیه از نظر ظاهری به یک میله داغ شباهت دارد و می‌تواند نسبت به وسیله‌های نقلیه نانواندازه قبلی عملکرد بهتری داشته باشد.
نانوماشین مسابقه و ماشین‌های مولکولی آینده
دانشمندان در تگزاس یک نانوماشین مسابقه ساخته‌اند که ممکن است منجر به توسعه نسل
جدیدی از ماشین‌های مولکولی آینده شود. این وسیله نقلیه از نظر ظاهری به یک میله
داغ شباهت دارد و می‌تواند نسبت به وسیله‌های نقلیه نانواندازه قبلی عملکرد بهتری
داشته باشد.
جیمز تور، کِوین‌کِلی و همکارانش بیان می‌کنند که توانایی کنترل حرکت مولکول‌های
کوچک برای ساخت ماشین‌های مولکولی که کاملاً قابل پیش‌بینی هستند؛ ضروری است. بعضی
از این ماشین‌ها ممکن است در آینده در ساخت مدارات کامپیوتری و دیگر اجزاء
الکترونیکی استفاده شوند. دانشمندان پیش‌از این با طراحی وسایل نقلیه نانواندازه،
در این زمینه گام‌هایی برداشته‌اند. بعضی از این وسایل نقلیه نانواندازه قبلی از یک
نانوواگن با چرخ‌های ساخته‌شده از باکی‌بال‌ها (کره‌های کربنی حاوی ۶۰ اتم کربن)
تشکیل شده بودند.
نانووسیله ساخته‌شده بوسیله این محققان، از یک محور جلویی کوتاه با چرخ‌های کوچک
(کربوران-P یک مولکول) و یک محور عقبی طویل با چرخ‌های بزرگ (یک مولکول باکی‌‌بال)
تشکیل‌شده‌است. این محققان بواسطه شباهت ساختاری این نانووسیله نقلیه با ماشین‌های
مسابقه آن را نانوماشین مسابقه نامیده‌اند.
کنترل حرکت نانوماشین‌های قبلی بسیار مشکل است، اما در این نانوماشین جدید این کار
بهتر انجام می‌گیرد. در قسمت جلویی این ماشین یک محور کوچک‌تر وجود دارد که دارای
چرخ‌های ساخته‌شده از ماده ویژه‌ای (کربوران-P) است، که آسان‌تر می‌چرخد. چرخ‌های
عقبی روی یک محور طویل‌تر هستند؛ اما هنوز از باکی‌بال‌هایی که قویاً به سطح چنگ می‌زنند،
تشکیل شده‌اند.
این محققان می‌گویند که این تغییرات منجر به یک نانوماشین مسابقه‌ای شده‌است که می‌تواند
در دماهای کمتر از یک نانوماشین معمول عمل کند و ممکن است چابکی بهتری داشته باشد.
بطور کلی این نانوماشین مسابقه راه را برای ماشین‌های مولکولی بهتر هموار می‌کند.
این محققان نتایج خود را در مجله‌ی ACS\’ Organic Letters منتشر کرده‌اند.
