دانشمندان موفق به رشد پپتیدها بر روی یک سطح شدند؛ به‌طوری که همانند چمن تمام سطح را می‌پوشاند. این پپتیدها با دور ساختن آب و غبار را از روی سطح، دانشمندان را به رؤیای ساخت پنجره و پنل خورشیدی ضد لک نزدیک کردند.
ساخت پوشش ضد لک با استفاده از پپتیدهای کوتاه
یک گروه تحقیقاتی راهی برای کنترل اتم‌ها و مولکول‌های پپتیدی یافته‌است؛ به‌طوری که می‌توان چمنزاری از پپتیدها را روی یک سطح رشد داد. این چمنزار پپتیدی با دفع آب و غبار به سطح قابلیت خودتمیزشوندگی می‌دهد. از دیگر مزایای این فناوری هزینه‌ی بسیار کم آن است. این پتیدها بسیار ارزان بوده، می‌توان از آنها در ساخت آسپارتام (نوعی شیرین‌کننده‌ی کم کالری که از اسید آسپارتیک ساخته می‌شود) استفاده کرد.
در واقع این گروه روی درمان بیماری آلزایمر کار می‌کردند و در این مسیر به توسعه‌ی آرایه‌های پپیتیدی پرداختند و پس از آن به مدت ۲ سال متوجه کاربردهای پپتیدهای ساخته‌شده‌ی خود شدند. آنها در شرایط خلأ و دمای بسیار بالا، لوله‌های کوچکی را ساختند که نسبت به آب و دمای بالا مقاوم بود و می‌توانست به‌عنوان سطح ضد لک کاربرد داشته باشد؛ البته این محصول برای تجاری شدن نیازمند تحقیقات بیشتری است و اکنون نمی‌توان از آن استفاده کرد.
آنها ساخت این ساختارها را مدیون کار دکتر گازیت هستند که روی پروتئین‌های آمیلوید بتا کار می‌کرد. این کار منجر به توسعه‌ی روشی شد که در آن پپتیدهای بسیار کوچک خودآرایی داده می‌شدند و پوشش جدیدی را ایجاد می‌کردند. این پوشش می‌تواند یک سوپرخازن با دانسیته‌ی جریان بالا باشد. از آنجا که یکی از محدودیت‌های خودروهای الکتریکی، قدرت پیشرانه‌ی آنهاست، استفاده از این سوپرخازن با دانسیته‌ی جریان بالا، می‌تواند انرژی لازم برای بالا رفتن از تپه‌ها را تأمین کند.
این گروه در حال تجاری کردن محصول خود هستند و همزمان با آن، دکتر گازیت نیز قراردادی را با یک شرکت دارویی به‌منظور کار روی این پپتیدها برای درمان آلزایمر منعقد کرده‌است.
