دارورسانی هدفمند با کمک نانوپروب‌ها

نشان داده‌شده که گونه‌های مختلف نانوذرات در تزریق مستقیم داروهای سرطان به سلول‌های تومور و در نتیجه کاهش آسیب به سلول‌های سالم، موثر هستند. ‌‌اکنون محققانی از دانشگاه پوردو نشان داده‌اند که نانومیله‌هایی از طلا که با داروی سرطان سینه – هرسپتین – روکش‌داده شده‌اند، می‌توانند به اندوزوم‌های سلولی برسند.

نشان داده‌شده که گونه‌های مختلف نانوذرات در تزریق مستقیم داروهای سرطان به سلول‌های تومور و در نتیجه کاهش آسیب به سلول‌های سالم، موثر هستند. ‌‌اکنون جوزف ایرودایاراج وجیجی ‌چن، از دانشگاه پوردو نشان داده‌اند که نانومیله‌هایی از طلا که با داروی سرطان سینه”هرسپتین” روکش‌داده شده‌اند، می‌توانند به اندوزوم‌های سلولی برسند. این اندو‌زوم‌‌ها، یک تابع مرتب‌کننده را جهت تزریق این دارو به مکان‌های مناسب، ایجاد می‌نمایند.

دکتر ایرودیاراج می‌گوید: ما توانایی ردیابی این نانوذرات در قسمت‌های مختلف سلولی در سلول‌های زنده را اثبات کرده‌ایم و محلی را که آنها به صورت کمی تجمع می‌کنند را نیز نشان داده‌ایم.

نانوپروب‌هایی که در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفته‌اند از طلا و ذرات مغناطیسی ساخته‌شده‌اند. یک روبشگر MRI می‌تواند اجزای مغناطیسی نانوپروب‌ها را ردیابی کند، در حالی‌که فرآیند میکروسکوپی حساس‌تری به نام طیف‌نگاری همبستگی‌ فلئورسانس که توانایی شناسایی تک‌مولکول‌ها را نیز دارد، می‌تواند طلا را نیز شناسایی نماید.

این نانوپروب‌ها درون سلول‌های زنده تومور انسان در آزمایشگاه تزریق شدند. دکتر ایرودایاراج و دانشجوی وی با استفاده از نشانگرهای فلوئورسانت در سلول‌های متفاوت یا در اجزای درون سلول توانستند تعداد نانوپروب‌های تجمع‌یافته در اندوزوم‌ها، لیزوزوم‌ها و غشاء‌های آن سلول‌ها را اندازه‌گیری نمایند.

در این مطالعه، اندوزوم‌ها بخش عمده‌ای از نانومیله‌های حاوی هرکپتین را دریافت کردند. اما لیزوزوم‌ها که همانند واحدهای جمع‌آوری زباله در سلول‌ها عمل نموده و تأثیر‌گذاری دارو جلوگیری می‌کنند، غلظت کمتری از نانومیله‌ها را دریافت می‌کنند.

در مرحله بعد دکتر ایرودایاراج تلاش خواهد کرد تا داروهای چندگانه را به یک نانوذره متصل نموده و توزیع آنها درن سلول‌ها را ردیابی نماید. همچنین وی تصمیم دارد که زمان رهاشدن داروها از این نانوپروب‌ها پس از اتصال به سلول تومور را اندازه‌گیری نماید.

این محققان نتایج خود را در مجله‌ی ACS Nano منتشر کرده‌اند.