دانشمندان مرکز جان اینز برای اولین بار توانسته‌اند از یک ویروس گیاهی، ذره‌ی توخالی رشد دهند که می‌تواند به‌عنوان یک نانوظرف در انتقال مواد شیمیایی مهم مورد استفاده واقع شود.
نانوظرفها، جهت انتقال دارو به سلول‌های بیمار
دانشمندان مرکز جان اینز برای اولین بار توانسته‌اند از یک ویروس گیاهی، ذره‌ی توخالی رشد دهند که می‌تواند بعنوان یک نانوظرف در انتقال مواد شیمیایی مهم مورد استفاده واقع شود. می‌توان سطوح خارجی این نانوظرفها را با مولکول‌هایی پوشش داد و بوسیله‌ی این مولکول‌ها، این نانوظرفها و محتویات دارویی داخل آنها، را به مکان‌های مورد نیاز بدن هدایت کرد.
نانوذرات ویروسی توخالی شده‌ای که با مولکول‌های خاصی پوشش داده شده‌اند، می‌توانند بعنوان نانوظرف‌هایی جهت انتقال هدفمند دارو استفاده شوند.
این نانوظرفها در حقیقت ذرات ویروس موزائیکی لوبیای چشم بلبلی هستند که برای طراحی زیست‌مواد نانومقیاس بسیار ایده‌آل می‌باشند. پروفسور جرج لومونوسوف از مرکز جان اینز و یکی از این محققان، می‌گوید: “این یک دلگرمی و پیشرفت بزرگ برای تمام فناوری ویروس موزائیکی این لوبیا است.”
دانشمندان پیش از این تلاش زیادی برای تخلیه ذرات ویروسی از مواد ژنتیکی با استفاده از روش شیمیایی و تابشی انجام داده‌اند. علی‌رغم موفقت آنها در عفونت‌زدایی این ذرات، این روش‌ها توان تخلیه کامل این ذرات ویروسی را نداشتند.
اکنون دانشمندان مرکز جان اینز کشف کرده‌اند که می‌توانند ذرات ویروسی خالی را از مواد گیاهی جمع کرده و سپس استخراج کنند و مواد شیمیایی مطلوب را به آنها وارد کنند. آنها همچنین پیش از این توانسته بودند که سطح این ذرات ویروسی را با مولکول‌های مناسب تزئین کنند.
دکتر داوه ایوانس، یکی دیگر از این محققان، می‌گوید: ” ما اکنون می‌توانیم آنها را پر کنیم و نانوظرف‌های شیمیایی جالبی بسازیم.” پروفسور لومونوسوف نیز می‌گوید: “این کشف تغییر عظیمی در کل فناوری در پی دارد و زمینه‌های تحقیقاتی جدیدی ایجاد خواهد کرد. ”
یکی از کاربردهای این نانوظرفها می‌تواند در درمان سرطان باشد. اینتگرین‌ها (Integrin)) مولکول‌هایی هستند که در سلول‌های سرطانی ظاهر می‌شوند. می‌توان این نانوظرف‌های ویروسی را با پپتیدهایی که با اینتگرین‌ها تشکیل پیوند می‌دهند، پوشاند. این به معنای آن است که این نانوظرفها دنبال سلول‌های سرطانی و جداسازی آنها از سلول‌های سالم خواهند بود. این نانوظرفها به محض اتصال به سلول سرطانی، عامل ضدسرطانی که قبلاً با آن پرشده‌اند، را رها خواهند کرد.
بعضی از داروهای موجود علاوه بر سلول‌های سرطانی به سلول‌های سالم نیز آسیب می‌زنند و باعث ریزش مو و سایر اثرات جانبی می‌گردند. فناوری مذکور می‌تواند دارو را با هدف‌گیری دقیقتری به مقصد منتقل کند.
این محققان نتایج خود را در مجله‌ی Small منتشر کرده‌اند.
