استفاده از نانوذرات مغناطیسی در درمان سرطان

محققان موسسه فناوری جرجیا و موسسه سرطان تخمدان پیشرفت جدیدی در روش درمانی سرطان
که قبلاً توسعه داده بودند، ایجاد کرده‌اند؛ در این روش نانوذرات مغناطیسی به سلول‌های
سرطانی متصل شده و آنها را از بدن دفع می‌کنند. این روش درمانی که در سال ۲۰۰۸ روی
موش‌ها آزمایش شده بود، حال روی نمونه‌هایی از سلول‌های سرطانی انسان اجرا شده است.

جان مک‌دونالد، استاد دانشکده زیست‌شناسی موسسه فناوری جرجیا و پژوهشگر ارشد موسسه
سرطان تخمدان می‌گوید: «علاقه‌مندی اصلی ما توسعه یک روش موثر برای کاهش سرعت
انتشار سلول‌های سرطان تخمدان به بافت‌های دیگر است».

این ایده از کارهای کِن اسکاربری دانشجوی دکترا در موسسه فناوری جرجیا گرفته شده
است. اسکاربری به این ایده به‌عنوان ابزاری برای استخراج ویروس‌ها و سلول‌های آلوده
به ویروس نگاه می‌کرد. اساتید راهنمای اسکاربری به او پیشنهاد کردند نحوه عملکرد
این روش را روی سلول‌های سرطانی بررسی کند.

او اولین مقاله خود را در این زمینه در جولای ۲۰۰۸ در Journal of the American
Chemical Society منتشر نمود. در این مقاله او و مک‌دونالد با رنگ‌آمیزی سلول‌های
سرطانی با سبز فلورسانس و نانوذرات مغناطیسی با قرمز نشان دادند که می‌توانند با
اعمال یک میدان مغناطیسی، سلول‌های سرطانی را به ناحیه شکمی حرکت دهند.

حال مک‌دونالد و اسکاربری که حالا همکار فوق دکترا در آزمایشگاه مک‌دونالد است،
ثابت کرده‌اند که این روش مغناطیسی روی سلول‌های سرطانی انسان نیز قابل اجراست.

اسکاربری می‌گوید: «در بیشتر موارد کشندگی سرطان به خود تومور ربطی ندارد، بلکه به
تومورهایی مربوط است که توسط سلول‌های جدا شده از تومور اولیه در نقاط دورتر تشکیل
می‌شوند. سلول های سرطانی که درون بدن می‌چرخند، می‌توانند در نقاط دورتر از تومور
اولیه ساکن شده و تومور دوم را ایجاد کنند. در روش ما سیال peritoneal یا خون فیلتر
شده و این سلول های سرگردان سرطانی از آنها جدا می شوند؛ این امر از طریق جلوگیری
از انتشار متاستاتیک مداوم سلول‌های سرطانی، موجب طول عمر بیشتر بیماران می‌شود.

این پژوهشگران در بررسی‌های خود نشان دادند همانگونه که این روش در گرفتن
سلول‌های سرطانی از بدن موش کارایی بالایی داشت، در مورد نمونه‌های انسانی
نیز همان کارکرد را از خود نشان می‌دهد. گام بعدی بررسی میزان کارایی این
روش در افزایش عمر نمونه‌های زنده حیوانی است. اگر این بررسی‌ها با موفقیت
همراه باشد، آزمایش‌های بعدی روی انسان صورت خواهند گرفت.

نتایج این تحقیق در مجله Nanomedicine منتشر شده است.