استفاده از مولکول‌های پلیمری برای ساخت تراشه

از آنجا که ابعاد تراشه‌های کامپیوترها در حال کوچک‌تر شدن است، پیدا کردن راهی برای ساخت تراشه‌ها به موضوعی چالش برانگیز برای محققان تبدیل شده‌است. محققان MIT نشان دادند که برخی از مولکول‌ها قادرند روی سطح خالی تراشه بنشینند و تشکیل الگوهایی را بدهند که به‌عنوان مدارات تراشه استفاده شوند.

 از آنجا که ابعاد تراشه‌های کامپیوترها در حال کوچک‌تر شدن است، پیدا کردن
راهی برای ساخت تراشه‌ها به موضوعی چالش برانگیز برای محققان تبدیل شده‌است. محققان
MIT نشان دادند که برخی از مولکول‌ها قادرند روی سطح خالی تراشه بنشینند و تشکیل
الگوهایی را بدهند که به‌عنوان مدارات تراشه استفاده شوند.

طی ۵ سال گذشته فرایند فتولیتوگرافی ـ که اصلی‌ترین روش تولید تراشه‌ها محسوب می‌شود
ـ تغییر چندانی نکرده‌است. در این روش سطح مورد نظر به‌وسیله‌ی مواد حساس به نور به
شکل الگوهایی از پیش تعیین‌شده ماسک می‌شود و پس از آن با تابش نور مواد مقاوم در
برابر نور سفت می‌شود و بخش‌هایی که نور بدان تابیده نشده نرم باقی می‌ماند و با
شستن از بین می‌رود و درنهایت سطحی الگودار باقی می‌ماند. چالش پیش رو این است که
اگر بخواهیم الگوهایی کوچک‌تر از طول موج نور ایجاد کنیم، فتولیتوگرافی پاسخگو
نخواهد بود. برای حل این مشکل محققان از میکروسکوپ الکترونی استفاده کردند، زیرا
طول موج الکترون بسیار کمتر از نور مرئی است. مشکل این روش زمان‌بر بودن و هزینه‌ی
بالای آن است. در فتولیتوگرافی می‌توان تمام سطح را در یک لحظه در معرض تابش قرار
داد؛ اما با استفاده از میکروسکوپ الکترونی باید بخش‌های مختلف به‌صورت جداگانه در
معرض تابش الکترون قرار گیرند.

در روش جدید ، از میکروسکوپ الکترونی برای ایجاد الگو در بخش‌هایی از تراشه استفاده
می‌شود و برای پر کردن فضای میان این الگو‌ها از مولکول‌های پلیمری بلند استفاده می‌شود.
این پلیمرها در واقع دو پلیمر به هم چسبیده‌اند که قادرند از هم جدا شده و شکل
مشخصی را ایجاد کنند. پس از قرار گرفتن در معرض پلاسما، یکی از پلیمرها تبدیل به
شیشه‌ی سخت شده اما دیگری می‌سوزد. با تغییر طول، نسبت و برخی از ویژگی‌های این دو
پلیمر می‌توان الگوهای ویژه‌ای را ایجاد کرد.