یک گروه تحقیقاتی بین‌رشته‌ای در آزمایشگاه ملی سم‌شناسی لوس‌آلاموس، به بررسی آسیب‌های سلولی فولرین پرداخته‌اند. آنها امیدوارند بتوانند از این آسیب‌های ایجادشده در درمان بیماری‌هایی نظیر آلزایمر یا پارکینسون استفاده کنند.
نانوساختارهای کربنی: اکسیر یا سم
یک گروه تحقیقاتی بین‌رشته‌ای در آزمایشگاه ملی سم‌شناسی لوس‌آلاموس، به بررسی آسیب‌های سلولی فولرین پرداخته‌اند. آنها امیدوارند بتوانند از این آسیب‌های ایجادشده در درمان بیماری‌هایی نظیر آلزایمر یا پارکینسون استفاده کنند.
اخیراً مقاله‌ای در نشریه‌ی Toxicology and applied pharmacology چاپ شده که به بررسی آسیب‌های فولرین می‌پردازد؛ این ماده که سالانه ۴ تا ۵ تن از آن تولید می‌شود در ساخت داروها، آنتی بیوتیک‌ها و دارورسانی به‌کار می‌رود. بنابراین این ماده با زندگی انسان‌ها عجین بوذه، لازم است چگونگی کاهش خطرات و افزایش کاربردها آن مورد بررسی قرار گیرد.
پژوهشگران آزمایشگاه ملی سم‌شناسی لوس آلاموس، انواع مختلفی از فولرین را در تماس با پوست بدن انسان قرار دادند. تفاوت این فولرین‌ها در شاخه‌هایی است که از ساختار اصلی فولرین بیرون آمده‌است. در این بررسی ۳ نوع فولرین آزمایش شد:
فولرین تریس که سه شاخه از یک نیم‌کره‌ی آن بیرون آمده؛
فولرین هگزا که شش شاخه از دو نیم‌کره‌ی آن بیرون آمده و تقریباً متقارن است؛
فولرین ساده.
نتایج نشان داد که فولرین تریس باعث توقف چرخه‌ی زندگی سلول می‌شود؛ اما باعث مرگ آن نمی‌شود بنابراین فولرین تریس یک ماده سمی قلمداد می‌شود؛ اما از این فرایند می‌توان برای درمان استفاده کرد. در سلول‌های سرطانی در حال رشد، می‌توان از فولرین تریس برای توقف رشد سلول‌های سرطانی بهره جست. این توقف رشد به پزشکان فرصت می‌دهد تا به درمان بیماری سرطان بپردازند. علاوه بر این پژوهشگران دریافته‌اند که احتمالاً فولرین تریس، سلول‌ها را مستعد آلودگی ویروسی می‌کند. در سوی دیگر نتایج حاکی است که فولرین هگزا کم‌خطرتر از نوع تریس است.
نتایج این تحقیقات برای دانشمندان بسیار مهم است؛ چرا که به آنها در انتخاب مواد کم‌خطر در تولید محصولات کمک می‌کند.
