اثبات قابلیت‌های نقره برای فناوری نانو

پژوهشگران موفق شدند نانوذرات نقره را درون ساختارهای خودآرایی‌شده‌ی دی‌ان‌ای قرار
دهند. از این ساختارها می‌توان در ساخت حسگرها دقیق استفاده کرد.

خاصیت خودآرایی مولکول‌های دی‌ان‌ای باعث شده بتوان با آنها اشکال پیچیده‌ی
نانومقیاس مختلفی را ایجاد کرد. چنین ساختارهایی می‌تواند منجر به ارائه‌ی نسل
جدیدی از ادوات میکروالکترونیک، نیمه‌هادی‌ها و حسگرهای شیمیایی و زیست‌شناختی گردد.
محققان مؤسسه‌ی بیودیزاین موفق شدند نانوذرات نقره را با دقت بسیار بالایی درون
داربست‌های دی‌ان‌ای‌ خودآرایی داده‌شده قرار دهند. آنها برای انجام این کار از تک‌رشت‌یه
بلند دی‌ان‌ای استفاده کردند که به روش اوریگامی تاخورده بود و به شکل ساختارهای
مثلثی درآمده بودند. اساس کار این گروه قرار دادن یک، دو یا سه نانوذره‌ی نقره در
بخش از پیش تعیین‌شده‌ی موجود میان این ساختار است.

یکی از دشواری‌های پیش رو در این پروژه تمایل بسیار بالای نقره برای اکسید شدن در
مقایسه با طلاست که پژوهشگران بر این مشکل فائق آمدند. آنها اتم‌های سولفور را روی
رشته‌ی دی‌ان‌ای قرار داده، از آنها به‌عنوان سایت‌های محافظ نانوذرات نقره استفاده
کردند. هر نانوذره با ۹ اتم سولفور نگه داشته می‌شود.

از جمله کاربردهای این ساختارهای جدید می‌توان به استفاده از آنها در حسگرهای دقیق
برای کار مقیاس مولکولی اشاره کرد. امکان شناسایی تک‌مولکول یکی از مسائل بسیار
جذاب برای شیمی‌دان‌ها، زیست‌شناس‌ها و داروسازان است.

علاوه بر این، دانشمندان از خواص نانوذرات نقره در افزایش رزونانس پلاسمون سطحی
استفاده کردند. به‌صورت نظری، اگر به جای ذرات طلا از نقره استفاده شود رزونانس
پلاسمون سطحی افزایش می‌یابد.