استفاده از نانوذرات الماس در تصویربرداری زیستی

یک گروه تحقیقاتی از چهار دانشگاه مختلف استرالیا دریافتند که خواص نور منتشرشده از یک نانوالماس محصورشده کاملاً با نوری که از ذرات درشت ایجاد شود، متفاوت است. این یافته می‌تواند به توسعه‌ی روش‌های تصویربرداری زیستی مورداستفاده در درمان و ردیابی فرایندهای زیستی پیچیده کمک شایانی کند.

یک گروه تحقیقاتی از چهار دانشگاه مختلف استرالیا دریافتند که خواص نور منتشرشده از
یک نانوالماس محصورشده کاملاً با نوری که از ذرات درشت ایجاد شود، متفاوت است. این
یافته می‌تواند به توسعه‌ی روش‌های تصویربرداری زیستی مورداستفاده در درمان و
ردیابی فرایندهای زیستی پیچیده کمک شایانی کند.

محققان استرالیایی برای اولین بار موفق به مشاهده‌ی یک پرتو چشمک‌زن شدند که از یک
نانوذره‌ی الماس محصورشده منتشر می‌گردد، آنها همچنین پی بردند که ویژگی‌های این
پرتو تفاوت بسیاری با پرتوهای منتشرشده از دانه‌های الماس بزرگ‌تر دارد. این یافته
سرنخ خوبی برای درک چگونگی تغییر نور در اثر تغییر اندازه‌ی بلور است.

 

 

 

در الماس‌های دانه‌درشت، انتشار نور یا فلورسانس بسیار پایدار است؛ اما
وقتی اتم‌ها در نانوذرات الماس به دام می‌افتند، رفتارشان متفاوت خواهد بود.
این گروه تحقیقاتی مشاهده کرد که رفتار غیر منظم فلورسانس در نانوذرات
الماس با کپسوله کردن آنها در یک غلاف پلیمری کاملاً تغییر می‌کند.

تابش نانوذرات الماس در تصویربرداری زیستی قابل استفاده است؛ به‌طوری که با
اتصال آنها به مولکول‌های زیستی نظیر پروتئین، امکان ردیابی پروتئین در بدن
ایجاد می‌شود. به‌طور کلی پروتئین‌ها قابل مشاهده نیستند و از این رو با
اتصال آنها به ماده‌ای منور مانند نانوالماس می‌توان دید که این پروتئین‌ها
به کجا می‌روند و چه زمان شروع به حرکت می‌کنند.

هم‌اکنون از مواد فلورسانس برای این کار استفاده می‌شود که به‌دلیل سمی
بودن و یا خاموش شدن گاه و بی‌گاه، مشکل ایجاد می‌کند؛ این در حالی است که
نانوذرات الماس بسیار پایدار بوده، سمیت کمتری دارند و به‌دلیل ابعاد
کوچکشان تداخلی در فرایندهای زیستی نخواهند داشت. بنابراین با استفاده از
این مواد می‌توان گام بزرگی به‌سوی تصویربرداری زیستی برداشت.

گفتنی است نتایج این پژوهش در نشریه‌ی Nature Nanotechnology به چاپ رسیده‌است.