پژوهشگران دسته جدیدی از نانومواد را ساختهاند که آن را اوروبوراند نامگذاری کرده‌اند. این مواد که می‌توانند همانند ماشین مولکولی قابل کنترل عمل کنند، دارای یک محفظه تو خالی به‌عنوان نگهدارنده و بازو‌هایی برای حمل مولکول‌های میهمان‌اند.
ساخت دسته جدیدی از نانومواد موسوم به اوروبوراند
پژوهشگران دسته جدیدی از نانومواد را ساختهاند که آن را اوروبوراند نامگذاری کرده‌اند. این مواد که می‌توانند همانند ماشین مولکولی قابل کنترل عمل کنند، دارای یک محفظه تو خالی به‌عنوان نگهدارنده و بازو‌هایی برای حمل مولکول‌های میهمان‌اند.
اوروبورها یکی از سمبل‌های بسیار قدیمی هستند که در تمامی فرهنگ‌ها وجود دارند. اوروبور، در زبان یونانی به‌معنای بلعنده دم، تداعی‌گر یک مار است که در حال بلعیدن دم خود است. اوروبور سمبلی از هستی و چرخش موجود در آن است.
محققان موسسه تحقیقاتی اسکریپس آمریکا موفق به خلق مولکولی با قابلیت بلعیدن دم خود شدند. آنها این دسته مواد جدید را اوروبوراند نام گزاری کردند که در واقع یک ماشین مولکولی قلمداد می‌شود. این ماشین مولکولی یک نانوکانتینر با قابلیت خاموش و روشن شدن است که می‌توان به مخزن درون آن بصورت کنترل شده‌ای دست پیدا کرد.
از ماشین‌های مولکولی و اجزاء نانومتری آنها می‌توان همانند نمونه‌های ماکروسکوپی‌اشان کار کشید. برای مثال کپسول‌های نانومتری را می‌توان به‌عنوان مخزنی برای انجام واکنش به‌کار گرفت یا مولکول‌هایی که اجزاءشان نسبت به یکدیگر چرخش دارند را به‌عنوان موتور مورد استفاده قرار داد یا از آنها به‌عنوان سوئیچ‌های خاموش یا روشن کننده بهره گرفت.
اوروبوری که محققان آمریکایی ساختهاند دارای اجزاء مختلف مولکولی است. یکی از بخش‌های آن محفظه‌ای جهت نگهداری مولکول میهمان است که در دو لبه آن یک واحد بی پیریدیل قرار گرفته است که نقش موتور قابل سوئیچ را ایفا می‌کند. مولکول میهمان می‌تواند به انتهای بازو‌های این اوروبور بچسبد و در این هنگام موتور روشن شده و بازو به‌همراه مولکول میهمان به‌درون محفظه وارد می‌شود. در این حالت کانتینر بلوک شده و هیچ مولکولی امکان وارد شدن به آن را نخواهد داشت. این صحنه تداعی‌گر ماری است که دم خود را بلعیده است.
اگر یون‌های فلز روی به محلول افزوده شود مکانیسم سوئیچ شدن رقم خواهد خورد به‌نحوی که با افزودن یون فلزی روی به محلول بازو‌ها به طعم گرفتن این یون‌ها نیم چرخشی کرده و به‌سمت بیرون کشیده می‌شوند که درنهایت منجر به بیرون آمدن دم می‌شود. این دم آماده پذیرش مولکول میهمان است. با زدودن یون‌های فلز روی، بازو به جای اولیه خود باز می‌گردد.
آنها نتایج کار خود را در نشریه Angewandte Chemie به چاپ رساندند.
