فنانوری‌نانو و حفاظت از آثار هنری

دانشمندان ایتالیایی توانستند که یک سیستم نانوسیال برای مرمت نقاشی‌های دیواری توسعه دهند. این مکانیسم می‌تواند به توسعه محلول‌های مناسب برای حفاظت از کارهای هنری کمک کند.

دانشمندان ایتالیایی توانستند که یک سیستم
نانوسیال برای مرمت نقاشی‌های دیواری توسعه دهند. این مکانیسم می‌تواند به
توسعه محلول‌های مناسب برای حفاظت از کارهای هنری کمک کند.

در گذشته حفاظت‌کنندگان آثار هنری تلاش می‌کردند که با استفاده از روکش‌های
پلیمری آلی سنتزی از نقاشی‌های دیواری محافظت کنند. متأسفانه اکنون مشخص
شده است که این روکش‌ها بتدریج و به مرور زمان به این نقاشی‌ها آسیب می‌رسانند.
بنابراین حذف این روکش‌ها یکی از اولویت‌های حفاظت‌کنندگان آثار هنری می‌باشد.
در حال حاضر این روکش‌ها بوسیله‌ی حلال‌های آلی خالصی حذف می‌شوند اما
دانشمندان تلاش می‌کنند که میکروامولسیون‌های مبتنی بر آبی (نانوقطرات روغن
در آبی) توسعه دهند که در مقایسه با این حلال‌های مرسوم، به طور موثرتری
این پلیمرها را بدون آسیب دیدن این نقاشی‌ها حذف می‌کنند*

 

 
روکش‌های پلیمری با استفاده از این نانوسیال‌ها از نقاشی‌های دیواری حذف می‌شود.
 
اکنون پیرو باگلیونی و همکارانش در دانشگاه
فلورنس ایتالیا فرمولاسیون نانوسیال جدیدی توسعه داده‌اند و مکانیسم
تمیزکنندگی آن را روی نقاشی‌های دیواری مزوآمریکن در مکزیکو بررسی کرده‌اند.
در سیستم این محققان برای تشکیل یک سیستم مایسلی از کره‌های نانواندازه، از
یک فرمولاسیون دودسیل سولفات سدیم، پنتانول، اتیل استات و کربنات پروپلین
در آب EAPC)) استفاده می‌شود.

باگلیونی توضیح می‌دهد: هنگامی که این مخلوط حلال جهت حذف این روکش پلیمری
به نقاشی دیواری اضافه می‌شود، این روکش پلیمری مقدار زیادی از آن را جذب
می‌کند که این منجر به متورم شدن و از هم پاشیدن سطح این نقاشی دیواری می‌شود.
سیستم نانوسیال این محققان این امکان را فراهم می‌کند که پلیمر با توجه به
خواص شیمیایی و فیزیکی‌اش خود مخلوط حلال را برای جذب انتخاب کند. این بدین
معنی است که این سیستم تمیزکننده برای حذف پلیمر توان بالقوه‌ای برای تحویل
مخلوط حلال بهینه دارد. این گروه تحقیقاتی با شرح این مکانیسم، دری به سوی
دنیای جدیدی از قابلیت‌ها برای حفاظت از آثار هنری باز کرده است.

باگلیونی می‌گوید: ما قبلاً برای حذف پلیمر سیستم‌های نانوساختاری مطالعه
کرده و توسعه داده‌ایم؛ اکنون در مورد اینکه چرا این سیستم‌ها خیلی مؤثر
هستند، درک عمیقی پیدا کرده‌ایم. بنابراین ما می‌توانیم راندتمان یک سیستم
تمیزکننده را با دانستن ترکیباتش و پلیمری که باید حذف شود، پیش‌بینی کنیم.

باگلیونی نتیجه می‌گیرد که علم حفاظت از آثار هنری نسبتاً جوان است و
همکاری بین شیمی، فیزیک و نانوعلم می‌تواند برای آن بسیار مفید باشد و منجر
به پیشرفت بزرگی در این علم شود.

نتایج این تحقیق در مجله‌ی Nanoscale منتشر شده است.