صابون و واکس منجر به باتری‌ها بهتر می‌شوند

یک صابون یا واکس کوچک می‌تواند به ساخت الکترودهایی برای باتری‌های یون لیتیوم ارزان‌تر کمک کند. با روش تک‌مرحله‌ای که توسط محققان آزمایشگاه ملی پاسیفیک نورث‌وسترن توسعه داده شده است، می‌توان نانوورقه‌های فسفات منیزیم لیتیومی ساخت که می‌توان از آنها بعنوان الکترودهایی برای باتری‌ها استفاده کرد. این روش سازندگان باتری‌ها را قادر می‌کند برای باتری‌های یون لیتیوم- اکسید فلز کنونی جایگزین‌های ارزان‌تری پیدا کنند.

یک صابون یا واکس کوچک می‌تواند به ساخت
الکترودهایی برای باتری‌های یون لیتیوم ارزان‌تر کمک کند. با روش تک‌مرحله‌ای
که توسط محققان آزمایشگاه ملی پاسیفیک نورث‌وسترن توسعه داده شده است، می‌توان
نانوورقه‌های فسفات منیزیم لیتیومی ساخت که می‌توان از آنها بعنوان
الکترودهایی برای باتری‌ها استفاده کرد. این روش سازندگان باتری‌ها را قادر
می‌کند برای باتری‌های یون لیتیوم- اکسید فلز کنونی جایگزین‌های ارزان‌تری
پیدا کنند.
 
نانوورقه‌های LiMnPO4 رشد داده شده در واکس و صابون، بعنوان الکترود کاتد در باتری
یون لیتیوم استفاده شده‌اند.
 
دایون چو، یکی از این محققان، گفت: پارفین
محیطی فراهم می‌کند که در آن مواد الکترودی خوب رشد می‌کنند. این روش به
محققان کمک خواهد کرد که مواد کاتدی مبتنی بر فلزات انتقالی ارزان‌تری از
قبیل منیزیم و آهن را مورد بررسی قرار دهند. باتری‌های یون لیتیوم کنونی
دارای کاتدهایی از جنس اکسید فلزاتی از قبیل کبالت و نیکل می‌باشند. اکنون
این دانشمندان می‌خواهند هم از فلزات ارزان‌تری از قبیل منیزیم یا آهن
استفاده کنند و هم بجای اکسیدشان، فسفات آنها را به‌کار برند.

واکس پارافینی از مولکول‌های طویلی ساخته شده است که با بیشتر مواد واکنش
نمی‌دهند. واکس پارافینی و صابون (یک ماده فعال سطحی بنام اسید اولئیک)
ممکن است بتوانند به رشد بلورها کمک کنند. بنابراین، این دانشمندان اجزاء
تشکیل دهنده‌ی الکترود کاتد را با پارافین مذاب و اسید اولئیک مخلوط کردند
و در حالی که دما را به آهستگی افزایش می‌دادند، اجازه دادند که بلورها رشد
کنند تا دمای ۴۰۰ درجه سلسیوس، بلورها رشد کرده بودند، در حالی که واکس و
صابون نجوشیده بودند. دانشمندان برای پایدار کردن فلزات آنها را به آهستگی
تا دمای بالا گرم می‌کنند، بنابراین این پژوهشگران دما را تا ذوب این
بلورها به شکل یک ورقه افزایش دادند.

موقعی که این محققان این نانوورقه‌های فسفات منیزیم لیتیوم را به آهستگی و
در مدت یک روز شارژ کردند و سپس آنها را به آهستگی تخلیه کردند، این مینی
باتری فسفات منیزیم لیتیوم مقدار انرژی برابر با ۱۵۰ میلی‌آمپر ساعت بر هر
گرم از ماده، آزاد کرد که بیش از آن چیزی است که دیگر محققان بدست آورده‌اند؛
اما هنگامی که این باتری سریعاً تخلیه شد، مقدار انرژی آزاد شده برابر با
۱۱۷ میلی‌آمپر ساعت بر هر گرم از ماده (سازگار با دیگر مواد) بود.

هنگامی که این باتری به آهستگی شارژ شد و به آهستگی و در مدت زمان دو روز
تخلیه شد، بهترین عملکرد را نشان داد و مقدار انرژی آزاد شده آن برابر با
۱۶۸ میلی‌آمپر ساعت بر هر گرم بود. همچنین در صورت شارژ و تخلیه سریع (در
مدت یک ساعت) این باتری، ظرفیت ذخیره انرژی آن ۵۴ میلی‌آمپر ساعت بر گرم می‌باشد.

نتایج این تحقیق در مجله‌ی Nano Letters منتشر شده است.