کنترل حشرات مزاحم تابستانی با نانوذرات

پژوهش انجام شده در دانشگاه ایالت کانزاس می‌تواند به حل مشکلی که سال‌ها دانشمندان و آفت‌شناسان با آن سر وکله زده‌اند، کمک کند. کن یان ژو به همراه همکارانش پژوهش‌هایی جهت استفاده نانوذرات در انتقال اسید ریبونوکلئیک دورشته‌ای یا dsRNA – مولکولی که در ایجاد خاموشی ژن موثر است- به داخل بدن نوزادهای پشه‌ها از طریق غذایشان انجام دادند. ژو گفت که با خاموش‌سازی ژن‌های ویژه با dsRNA می‌توان از گسترش پشه‌ها جلوگیری کرده یا آنها را بهتر در معرض حشره‌کش‌ها قرار داد.

پژوهش انجام شده در دانشگاه ایالت کانزاس می‌تواند به حل مشکلی که سال‌ها دانشمندان
و آفت‌شناسان با آن سر وکله زده‌اند، کمک کند. کن یان ژو به همراه همکارانش پژوهش‌هایی
جهت استفاده نانوذرات در انتقال اسید ریبونوکلئیک دورشته‌ای یا dsRNA – مولکولی که
در ایجاد خاموشی ژن موثر است- به داخل بدن نوزادهای پشه‌ها از طریق غذایشان انجام
دادند. ژو گفت که با خاموش‌سازی ژن‌های ویژه با dsRNA می‌توان از گسترش پشه‌ها
جلوگیری کرده یا آنها را بهتر در معرض حشره‌کش‌ها قرار داد.

خاموش‌سازی ژن با dsRNA یا با RNA تداخلی کوچک (siRNA)، به تداخل RNA یا RNAi معروف
است.

همینکه RNAi شروع شود می‌تواند RNA پیام‌رسان یا mRNA مربوط به یک ژن ویژه را تخریب
کند. این از تبدیل ژن به محصول‌ش جلوگیری می‌کند و باعث خاموشی ژن می‌شود. در این
تحقیق از RNAi برای خاموش‌سازی ژن‌هایی که مسئول تولید محافظ سخت (chitin) که جزء
اصلی پوشش محافظ خارجی بدن حشرات است، استفاده شده است.

ژو گفت اگر این ژن‌ها، که سنتزکننده این پوشش سخت نامیده می‌شوند، را بتوان به طور
کامل خاموش کرد آنگاه ممکن است که پشه حتی بدون استفاده از حشره‌کش بمیرد.

به عقیده ژو استفاده از نانوذرات برای انتقال dsRNA به داخل بدن نوزادهای پشه‌ها
می‌تواند پرآتیه باشد زیرا انتقال مستقیم dsRNA به داخل بدن آنها زیاد موفق نبوده
است. نوزادهای پشه‌ها در آب زندگی می‌کنند و از آنجایی که dsRNA سریعاً در آب از
بین می‌رود، نمی‌تواند مستقیما به منبع غذایی نوزادان افزوده گردد. گروه ژو کشف
کرده‌اند که استفاده از نانوذرات ساخته شده از dsRNA می‌تواند بلع آنها را به توسط
نوزادهای پشه‌ها تسهیل کند، زیرا نانوذرات در آب حل نمی‌شوند.

نتایج این تحقیق در مجله‌ی Insect Molecular Biology منتشر شده است.