|
یکی از بزرگ‌ترین سوالات در پزشکی احیاکننده این است که چگونه سلول‌های بنیادی و
همچنین سلول‌های مفید دیگر، پروتئین‌ها، و مولکول‌های بزرگ را به بافت‌های آسیب‌دیده‌ای
همچون ستون فقرات، قلب یا مغز برسانیم.
گروهی از محققان دانشگاه نورث وسترن توانسته‌اند برای اولین بار این سلول‌ها را با
همان نظمی که در این بافت‌ها وجود دارد، به محل مورد نظر برسانند که این قابلیت می‌تواند
رشد سریع بافت و بهبود بیمار را به‌همراه داشته باشد.
محققان در این مطالعه رشته‌های ژل‌مانند از نانوالیاف منظم با طول چند سانتی‌متر را
تولید کرده و سلول‌های زنده را روی این الیاف به‌صورت خطی نشاندند. این رشته از
سلول‌ها که انعطاف‌پذیر و زیست‌تخریب‌پذیر بوده و می‌توانند طول‌ها و عرض‌های
متفاوتی داشته باشند، با عمل جراحی در محل بافت آسیب‌دیده قرار داده شده و به‌صورت
طبیعی به این محل پیوند می‌یابد.
ساموئل استوپ یکی از محققان این کار می‌گوید: «ما دریافتیم که چگونه الیاف
نانومقیاس را به‌صورت دستی مرتب کرده و چارچوبی به وجود آوریم که سلول‌ها، پروتئین‌ها
و مولکول‌های بزرگ روی آن قرار بگیرند».
این سلول‌ها، پروتئین‌ها و مولکول‌ها بزرگ در طول الیاف حرکت کرده (همانند حرکت
ماشین‌ها در یک بزرگراه) و با خروج از انتهای آن، روی بافت مورد نظر قرار می‌گیرند.
استوپ توضیح می‌دهد: «این یک رسانش کاملاً جهت‌دار است که شانس رشد مجدد بافت را
افزایش می‌دهد. ما اکنون در حال انطباق مورفولوژی طبیعی بافت‌ها هستیم».
استفاده از این روش مزایایی را در زمینه رشد مجدد بافت از خود نشان داده است.
مطالعه‌ای که اخیراً به‌وسیله‌ی دکتر کارل پودلاسک از دانشکده پزشکی دانشگاه نورث
وسترن انجام شده است نشان می‌دهد که رشد مجدد اعصابی که اغلب در حین برداشتن غده
سرطانی از پروستات بیماران آسیب می‌بینند، با استفاده از این الیاف سرعت بیشتری
می‌یابد.
گروه استوپ برای تولید این ژل‌ها توده‌ای از مولکول‌های پپتید آمفی‌فیل خاص را در
آب حرارت دادند؛ این کار موجب ایجاد صفحات مسطح دو‌بعدی می‌شود که در آب شناور
هستند. این صفحات پس از سرد شدن به طور خودبه‌خودی شکسته و به خوشه‌هایی از الیاف
تبدیل می‌شود که نوعی بلور مایع غیرمعمول را ایجاد می‌کند. این محققان سپس سلول‌ها
را با این بلور مایع مخلوط کرده و با استفاده از یک پیپیت، این مایع را به‌صورت
دستی روی یک محلول نمکی کشیدند. مایع کشیده شده به سرعت تبدیل به ژل می‌شود. نتیجه
به دست آمده یک ساختار رشته‌مانند شبیه ماکارونی پخته شده است که از الیاف مرتب‌شده
حاوی سلول‌های کپسوله شده تشکیل شده است.
جزئیات این تحقیق در مجله Nature Materials منتشر شده است.
|
