محققان انگلیسی موفق شدند برای اولین بار مولکول نامتقارنی را روی یک سطح نشست دهند. این کار میتواند منجر به ساخت ادوات ذخیرهسازی اطلاعات شود. پیش از این، کارهای مشابهی روی مولکولهای متقارن انجام شده بود؛ اما این برای اولین بار است که مولکولهای نامتقارن بررسی میشوند.

نشست مولکول نامتقارن روی یک سطح
محققان انگلیسی موفق شدند برای اولین بار مولکول نامتقارنی را روی یک سطح نشست دهند. این کار میتواند منجر به ساخت ادوات ذخیرهسازی اطلاعات شود. پیش از این، کارهای مشابهی روی مولکولهای متقارن انجام شده بود؛ اما این برای اولین بار است که مولکولهای نامتقارن بررسی میشوند.
در مقالهای که اخیراً در نشریهی Nature Communications چاپ شدهاست، فیزیکدانها و شیمیدانهای انگلیسی نشان دادند که برای اولین بار توانستند مولکولهایی با شکل نامنظم را روی یک سطح بنشانند. با این کار محققان میتوانند چگونگی نشست این مولکول را بررسی و از آن در ساخت ادوات ذخیرهسازی اطلاعات استفاده کنند. در صورت موفقیت، دستگاههای ذخیرهی اطلاعاتی ساخته خواهد شد که نسبت به ادوات مبتنی بر سیلیکون ۴۰ تا ۵۰ برابر کوچکتر است.
پیتر بتون از بخش علم نانو بههمراه همکارش نیل کامپنس، روی این پروژه کار کردند. نیل کامپنس میگوید بیشتر کارهای انجامشده در این حوزه روی مولکولهای متقارن انجام شدهاست؛ برای مثال مولکولهایی که مربعیشکل یا مدور هستند. دلیل این امر آن است که مطالعهی خواص و ویژگیهای این مولکولها قابل درک و قابل پیشبینیتر است؛ اما تنها درصد بسیار کمی از مولکولها متقارن هستند که این موضوع دانشمندان را بسیار محدود کردهاست. این در حالی است که مولکولهای نامتقارن بسیاری با ویژگیهای جالبی وجود دارند. اگر بتوان اطلاعات را روی تکمولکول که در حدود یک نانومتر است، ذخیره کرد آنگاه میتوان ادوات ذخیرهی اطلاعات با دانسیتهی بسیار بالا و اندازهی کوچک ساخت.
در این طرح، محققان با شبیهسازی کامپیوتری، یکمولکول مبتنی بر منیزیم، که شکلی شبیه به پیراشگی کرمدار خمشده دارد را مطالعه کردند. آنها پیش از آنکه رفتار مولکول را در آزمایشگاه ببینند، رفتار آن را در هنگام جذب، بر روی سطح طلا پیشبینی کردند. از آنجا که این مولکول بسیار شکننده است، آنها از یک روش رسوب الکترواسپری جدید برای نشست این مولکولها بر روی سطح استفاده کردند؛ به شکلی که ساختار مولکول در حین رسوب آسیب نبیند.
پروژه این گروه تحقیقاتی ادامهی کاری است که در سال ۲۰۰۳ در نشریهی Nature به چاپ رسید. در آن تحقیق دانشمندان مولکولهایی را درون ساختارهای لانهزنبوری گیر انداخته بودند، چیزی شبیه جعبهی تخم مرغ، آنها توانسته بودند این فرایند را به شکلی کنترل کنند که مولکولها با یکدیگر برهمکنش داشته و در نهایت ساختار بسیار منظمی را ایجاد کنند.
پروژهی تحقیقاتی این گروه را کمیتهای در اروپا با عنوان فعالیت تحقیقاتی زیرساختاری حمایت کردهاست.