محققان مؤسسه‌ی MIRA وابسته به دانشگاه Twente واقع در هلند، در حال توسعه‌ی روشی برای شناسایی و درمان تومورها به کمک نانوذرات طلا هستند.
کاربرد ذرات طلا در مقابله با سرطان
محققان مؤسسه‌ی MIRA وابسته به دانشگاه
Twente واقع در هلند، در حال توسعه‌ی روشی برای شناسایی و درمان تومورها به
کمک نانوذرات طلا هستند. هدف نهایی از این تحقیق، استفاده از نانوذرات طلا
برای شناسایی و تخریب تومورهاست، بدین منظور از میله‌های بسیار باریک طلا
به طول تقریبی ۵۰ نانومتر(کمتر از یک‌هزارم ضخامت موی انسان) استفاده شده‌است.
آنتی‌بادی‌ها به میله‌های طلا می‌چسبند و مطمئن هستند که ذرات طلا به سلولهای
تومور متصل می‌شوند. ذرات طلا با چسبیدن به تومور، امکان تشخیص تومور را با
روش فوتوآکوستیک(صوتی-نوری) فراهم می‌سازد.تابش امواج مادون قرمز به ذرات
طلا، منجر به افزایش دمای ذرات طلا و در نتیجه باعث تخریب تومورها میشود.
این مرحله هرگز محقق نشده‌است و موانع علمی مهمی در آن وجود دارد. برخی از
شرایط مهم وادار می‌سازد تا روش‌‌های جدیدی برای حصول موفقیت در به‌کارگیری
این نانوذرات برای شناسایی و تخریب تومورها ایجاد شود؛ مثلاً میله‌های طلا
باید به روشی سنتز شوند که بتوانند نور حاصل از طول موج صحیح را جذب کنند؛
به‌طوری که به بدن آسیب نرسیده، بتواند به مدت طولانی با اثربخشی مناسبی
در بدن باقی بماند. برخی از این موانع علمی به کمک پروژه‌های تحقیقاتی‌ای
که در مجلات معتبر به چاپ رسیده، قابل حل است.
میله‌های طلا تمایل دارند که به هم متصل
شده، به شکل توده درآیند. برای جلوگیری از این کار، در مرحله‌ی تولید آن
ماده‌ی شیمیایی CTAB(ستیل تری متیل آمونیوم برماید) به‌سرعت به ذرات طلا
افزوده میشود. این افزودنی برای بدن مضر بوده، باعث از بین بردن سلولهای
سالم میشود. محققان مؤسسه‌ی MIRA به جای این ماده مضر ار افزودنی غیر مضر
دیگری با نام پلی‌اتیلن گلیکول(PEG) استفاده کرده‌اند. این ماده مانع از به
هم چسبیدن و توده‌ای شدن ذرات طلا می‌شوند؛ بدین معنی که این ماده به‌صورت
نامرئی در بین ذرات طلا قرار می‌گیرد و به‌عنوان سیستم‌های مصون عمل می‌کند،
همچنین باعث می‌شوند که به سلولهای تومور چسبیده، آنها را شناسایی کنند.
محقان مؤسسه‌ی MIRA برای اولین بار در تحقیق وسیعی که انجام دادند گزارش
نمودند که ذرات طلا برای شناسایی و یا تخریب سلولهای سرطانی به مدت طولانی
در بدن باقی می‌مانند.
