فناوری نانو و دارورسانی به سیستم گوارش

گروه تحقیقی در تگزاس آخرین دستاوردهای فناوری نانو را برای ارسال مواد درمانی به کولون بررسی کرده‌اند. آنها توضیح می‌دهند که پیشرفت‌های اخیر روش‌های مهندسی ذرات، این امکان را فراهم کرده‌است که تولیدات دارویی در مقیاس نانو انجام شود.

داروهای بسیاری هستند که می‌توانستند اثرات درمانی مؤثری داشته باشند؛ البته اگر می‌توانستند
با روده‌ی کوچک جذب شوند؛ این در حالی است که به‌منظور هدف‌گیری کولون برای درمان
سرطان کولون به‌عنوان مثال، دارو از طریق خوراکی وارد بدن می‌شود و در این مسیر
باید از چندین سد شامل اسید معده، ترکیب با لایه‌های موکوسی، پاک‌سازی به‌وسیله‌ی
لوله‌ی گوارش و حمله‌ی ناموفق گلبول‌های سفید بگذرد تا وارد روده شود. دارورمانی از
طریق دهان نسبت به تزریق یا شیاف مزایایی همچون کنترل دوز ورودی و همکاری بهتر
بیمار را به‌همراه دارد.

روش‌های مختلفی شامل پوشش‌دهی مولکول‌های دارو با پوسته‌ی پلیمری آزمایش شده‌اند؛
البته کوین پی او دونل و رابرت او ویلیامز سوم از بخش داروسازی در دانشگاه تگزاس در
اوستین روش‌های مختلفی را برای کپسوله کردن مولکول دارو با استفاده از نانوذرات
ارائه کرده‌اند که بهترین راه برای دارورسانی هدفمند به کولون است.

گروه تحقیقی در تگزاس آخرین دستاوردهای فناوری نانو را برای ارسال مواد درمانی به
کولون بررسی کرده‌اند. آنها توضیح می‌دهند که پیشرفت‌های اخیر روش‌های مهندسی ذرات،
این امکان را فراهم کرده‌است که تولیدات دارویی در مقیاس نانو انجام شود. این روش‌ها
مانند اسپری رنگ، روش‌های جلوگیری از حلالیت، روش‌های دیالیزیس، روش‌های امولیسیون
و روش‌های کرایوژنیک، امروزه برای ساخت دارو مورد استفاده قرار می‌گیرند. پوشش یک
پودر دارویی با نانوذرات اغلب ترکیبی را فراهم می‌کند که به‌ در آب قابل حل است یا
سبب افزایش دستیابی از طریق افزایش سطح به نسبت حجم را فراهم می‌کند. ذرات کوچک‌تر
به معنای داشتن سطح تماس بیشتر برای تعامل و فعل و انفعال با سطوح جاذب در لوله‌ی
گوارش است. در حقیقت، نانوذرات چرب و متشکل از کرستین(مکمل سلامت) است که سبب می‌شود
دارو در مقایسه با حالتی که به‌صورت فرمول سوسپانسیون تهیه می‌شود، ۶ برابر مؤثرتر
باشد.

محققان توضیح می‌دهند که دارورسانی به کمک نانوذره می‌تواند برای بیمارانی که از
بیماری‌های التهابی روده مانند بیماری کرونز، زخم کلوتیس و سندرم روده‌ی تحریک‌پذیر
رنج می‌برند و نیاز به درمان طولانی‌مدت دارند، مفید باشد. هر چند محققان
می‌افزایند که به‌دلیل اینکه آنزیم‌های گوارشی در کولون وجود ندارد و PHخنثی است
این مکان بهترین جا برای ارسال پروتئین‌های درمانی، پپتیدها، پیک‌های ویروسی و
نوکئوتیدها برای انواع بیماری‌هاست که در کولون وجود ندارند.

اطلاعات بیشتر در این خصوص را میتوانید با مطالعه‌ی‌مقاله منتشرشده در این خصوص با
نام «سیستم‌های نانوذره‌ای برای دارودرمانی دهانی در درمان بیماری‌های کولون» ـ که
در مجله‌ی بین‌المللی نانوتکنولوژی در سال ۲۰۱۰ به چاپ رسیده‌ا‌‌ست ـ کسب نمایید.