پژوهشگران IBM توانسته‌اند که بخش مهمی از فیزیک داخل حافظه جدیدی بنام حافظه مسیرمسابقه (Racetrack) را که قبلاً ناشناخته بود، درک کنند. این نوع جدید حافظه می‌تواند افزاره‌ها را قادر کند که اطلاعات بیشتری (بیش از صد برابر بیشتر) ذخیره کنند، و در همان حال انرژی بسیار کمتری استفاده کنند.
حافظه‌های جدید IBM به واقعیت نزدیک‌تر می‌شوند
پژوهشگران IBM توانسته‌اند که بخش مهمی از
فیزیک داخل حافظه جدیدی بنام حافظه مسیرمسابقه (Racetrack) را که قبلاً
ناشناخته بود، درک کنند. این نوع جدید حافظه می‌تواند افزاره‌ها را قادر
کند که اطلاعات بیشتری (بیش از صد برابر بیشتر) ذخیره کنند، و در همان حال
انرژی بسیار کمتری استفاده کنند.
حافظه مسیرمسابقه مشکل استفاده از هِد (head) متحرک در حافظه‌های مرسوم را
حل می‌کند. در این فناوری بجای جستجوی اطلاعات موردنیاز، حافظه مسیرمسابقه
به طور خود به خود اطلاعات را به جایی که موردنیاز است، حرکت می‌دهد (سرخوردن
بیت‌های مغناطیسی به جلو و عقب در طول نانوسیم).
در این حافظه، اطلاعات در ناحیه‌های مغناطیسی بنام دامنه‌ها که فقط چند ده
نانومتر پهنا دارند، ذخیره می‌شوند. کشف جدید این پژوهشگران امکان کنترل
دقیق مکان این دامنه‌ها را می‌دهد. این گروه تحقیقاتی نشان داده است که این
دامنه‌ها می‌توانند بعنوان نگه‌دارنده‌های داده نانواندازه‌ای عمل کنند که
نه تنها قادرند که حداقل ۱۰۰ برابر بیشتر از روش‌های امروزی اطلاعات ذخیره
کنند بلکه می‌توانند با سرعت‌های بسیار بیشتری در دسترس باشند.
این دانشمندان با کنترل پالس‌های الکتریکی
در این افزاره می توانند دیواره‌های این دامنه را با سرعت صدها مایل بر
ساعت حرکت دهند و سپس بطور دقیقی در مکان مورد نیاز حرکت دهند. با این
توانایی این امکان فراهم می‌شود که مقادیر انبوهی از اطلاعات ذخیره‌شده در
کمتر از یک بیلیونیوم ثانیه قابل دسترسی باشند.
این پژوهشگران با محاسبه زمان و فاصله دیواره دامنه، افزایش یا کاهش سرعت
حرکت این دیواره را در پاسخ به پالس‌های جریان الکتریکی اندازه‌گیری کردند
و با این کار چگونگی حرکت و پردازش اطلاعات دیجیتالی در حافظه مسیرمسابقه
را بررسی کردند. این تحقیق نه تنها درک جدیدی از کنترل حرکت‌های مغناطیسی
در داخل این افزاره‌ها به این پژوهشگران می‌دهد بلکه منجر به پیشرفت حافظه
مسیرمسابقه IBM شده و آن را یک قدم به واقعیت نزدیک‌تر می‌کند.
استوارت پارکین، یکی از این محققان، می‌گوید که اکنون ما می‌دانیم که
دیواره‌های این دامنه را می‌توان به سادگی و با تغییر طول این پالس‌های
جریان به دقت جابجا کرد.
نتایج این پژوهش در مجله‌ی Science منتشر شده است.
