بهبود خواص خودتمیزشوندگی دی‌اکسید تیتانیم در مکان‌های تاریک

به‌تازگی گروهی از محققان دانشگاه شیراز و دانشگاه مالک اشتر اصفهان با همکاری دانشگاه هوکایدوی ژاپن، توانستند نانوپوشش‌های اکسید تیتانیمی تولید کنند که در مکان‌های فاقد نور ماورای‌ بنفش نیز دارای خاصیت آب‌دوستی و خودتمیزشوندگی هستند.

به‌تازگی گروهی از محققان دانشگاه شیراز و دانشگاه مالک اشتر اصفهان با همکاری
دانشگاه هوکایدوی ژاپن، توانستند نانوپوشش‌های دی‌اکسید تیتانیمی تولید کنند که در
مکان‌های فاقد نور ماورای‌ بنفش نیز دارای خاصیت آب‌دوستی و خودتمیزشوندگی هستند.

فیلم‌های دی‌اکسید تیتانیم با وجود اینکه به‌عنوان پوشش‌های آب‌دوست و خودتمیزشونده
روی سطوح شیشه‌ای استفاده می‌شوند ولی در مکان‌های فاقد نور ماورای‌ بنفش، این
خاصیت خود را از دست می‌دهند.

دکتر اکبر اسحاقی، عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی مالک اشتر، در گفتگو با بخش خبری
سایت ستاد ویژه‌ی توسعه‌ی فناوری نانو گفت: «با کمک همکارانم موفق به بهبود خواص آب‌دوستی
دی‌اکسید تیتانیم در مکان‌های تاریک و فاقد نور ماورای‌ بنفش برای استفاده در
تجهیزات نوری شدیم، همچنین پوشش‌های نانوکامپوزیتی را برای استفاده در تصفیه‌ی آب و
پوشش‌های خودتمیزشونده را برای کاربردهای ساختمانی تهیه کردیم».

این محققان، ابتدا سل‌های دی‌اکسید تیتانیم، سیلیکا و اکسید ایندیم را جداگانه تهیه،
سپس با نسبت‌های مختلفی مخلوط کرده‌اند. سپس عملیات لایه‌نشانی را با استفاده از
روش غوطه‌وری انجام داده و لایه‌های حاصل را خشک و کلسینه نموده‌اند.

در قسمت دوم این پژوهش نیز، ابتدا سل دی‌اکسید تیتانیم را تهیه، سپس نانوذرات دی‌اکسید
تیتانیم را با غلظت‌های مختلفی به سل تهیه شده اضافه کرده و به این ترتیب پوشش‌های
نانوکامپوزیتی را تهیه کرده‌اند.

دکتر اسحاقی با بیان این مطلب که «در حال حاضر نمونه‌هایی از شیشه‌های مورد نیاز
صنایع اپتیک اصفهان، با این روش لایه‌نشانی شده‌است»، افزود: «این نانوپوشش‌ها،
بازدهی آب‌دوستی بالاتری نسبت به تحقیقات گذشته به خصوص در مکان‌های تاریک دارند».

دکتر اسحاقی امیدوار است با رایزنی با سازمان آب و فاضلاب، بتواند این پژوهش را در
عملیات تصفیه‌ی آب نیز اجرا نماید.

بخش اول این پژوهش بخشی از رساله‌ی دکتری آقای اکبر اسحاقی است و با همکاری دکتر
محمود پاکشیر و دکتر رضا مظفری‌نیا در دانشگاه مالک اشتر و قسمت تکمیلی آن در
دانشگاه هوکایدو ژاپن، با همکاری پروفسور Ohtani انجام شده‌است و جزئیات آن در مجله‌ی
Applied Surface Science (جلد۲۵۶، صفحات ۷۰۶۶-۷۰۶۲ سال۲۰۱۰) منتشر شده‌است.