پژوهشگرانی از دانشگاه رایس با همکاری محققانی از کالج پزشکی بایلور، از دو نوع فناوری تصویربرداری متفاوت، جهت ردگیری تحویل نانوذرات دارویی به تومورهای سینه استفاده کرده‌اند. نتایج حاصل از این مطالعه نه تنها توانایی ایجاد و ردگیری نانوذرات چندوجهی را در بدن نشان می‌دهد، بلکه اطلاعات ارزشمندی نیز در مورد اینکه چگونه عامل‌های هدفگیری سرنوشت نانوذرات پیچیده در بدن را رقم می‌زنند، مهیا می‌کند.
ردگیری نانوذرات دارویی تومورهای سینه
| پژوهشگرانی از دانشگاه رایس با همکاری محققانی از کالج پزشکی بایلور، از دو نوع فناوری تصویربرداری متفاوت، جهت ردگیری تحویل نانوذرات دارویی به تومورهای سینه استفاده کرده‌اند. نتایج حاصل از این مطالعه نه تنها توانایی ایجاد و ردگیری نانوذرات چندوجهی را در بدن نشان می‌دهد، بلکه اطلاعات ارزشمندی نیز در مورد اینکه چگونه عامل‌های هدفگیری سرنوشت نانوذرات پیچیده در بدن را رقم می‌زنند، مهیا می‌کند. |
|
| نمایش شماتیکی از اتصال پادتن و PEG به نانوترکیب. |
| این کار توسط ناومی هالاس از دانشگاه رایس و آمیت جوشی از بایلور هدایت شد. این محققان، مطالعات خود را با استفاده از نانوپوسته‌ی طلایی انجام دادند که به آن نانوذرات مغناطیسی اکسید آهن اضافه شده، در پوشش نازکی از دی اکسید سیلکون جاسازی شده، لایه‌ای از مولکول‌های فلورسانت بنام ICG و پادتن هدفگیر روی آن کشیده شده و در نهایت لایه‌ای از پلی اتیلن گلایکول (PEG) جهت ایجاد سازگاری زیستی کل ساختار روی آن پوشانده شده است. برای هدفگیری تومورهای سینه، این پژوهشگران از پادتنی استفاده کردند که قادر به تشخیص پروتئین سطحی HER2 است، که در بعضی از شکل‌های سرطان سینه یافت می‌شود. این پژوهشگران بعد از تزریق این نانوذره به موش‌هایی که دارای تومورهای این پژوهشگران اینگونه پنداشتند که علت تفاوت این دو نتیجه در آن است که این پژوهشگران نتایج کار خود را در مجله‌ی Nano Letters منتشر کرده‌اند. |
