پپتید PHSCNدر درمان سرطان دگردیسی‌شده‌ی سینه مؤثر است. با اتصال پپتیدهای PHSCN به نانوذرات پلیمری کروی‌شکل، کارایی داروهای ضد سرطان در مقایسه با داروهای متداول افزایش می‌یابد.
نقش مولکول‌های حاوی نانوذرات در درمان سلول‌های سرطانی
آزمایش‌ها و بررسی‌های کلینیکی نشان دادهاست که پپتیدی با نام PHSCN باعث کند شدن و یا توقف پیشرفت سرطان دگردیسی‌شده‌ی سینه در ۳۰ درصد بیماران تحت معالجه با داروهای ضد سرطان می‌شود. ساز و کار عمل این داروها از طریق اتصال این پپتیدها به گیرنده‌های فعال‌شده است. این گیرنده‌ها در سطح سلول‌های سرطان سینه یافت می‌شود و در سلول‌های طبیعی و سالم وجود ندارد.
یک گروه تحقیقاتی به سرپرستی Donna Livant از دانشگاه میشیگان، با طراحی تستی، برای اندازه‌گیری سلول‌های تهاجمی سرطان سینه، نشان دادند که با اتصال پپتیدهای PHSCN به نانوذرات پلیمری کروی‌شکل، کارایی داروهای ضد سرطان در مقایسه با داروهای متداول افزایش می‌یابد. دکتر Livant و همکارانش برای افزایش کارایی پپتید PHSCN، ۸ مولکول از این پپتید را به یک نانوذره‌ی پلیمری متصل و آن را با نام دندریمر معرفی نمودند. این دانشمندان با کشت سلول‌های تومور سینه، نشان دادند که کارایی این ساختار در ممانعت از هجوم سلول‌های سرطانی به داخل ممبران مصنوعی، بسیار بالاتر است. آزمایش‌های بیشتری بر روی موش انجام شد و نتایج حاصل از آنها حاکی از آن بود که پپتیدهای متصل به دندریمر، باعث کاهش تجمع سلول‌های سرطانی دگردیسی‌شده در شش‌های موش شده و تجمع این پپتیدها در شش‌ها در مقایسه با پپتید PHSCN متداول، ۵-۳ برابر کاهش یافته‌است.
نتایج این تحقیقات در مجله‌ی Breast Cancer Research and Treatment به چاپ رسیده است.
