مهندسان در دانشگاه هاروارد و موسسه فناوری ماساچوست (MIT) افزاره جدیدی خلق کرده‌اند، که می‌تواند سلول‌های سرطانی منفرد را در یک نمونه خون آشکارسازی کند و به پزشکان اجازه تعیین سریع اینکه آیا سرطان از جایگاه اصلی خود پخش شده است یا نه، را بدهد.
بدام اندازی سلول‌های سرطانی با نانولوله‌ها
مهندسان در دانشگاه هاروارد و موسسه فناوری
ماساچوست (MIT) افزاره جدیدی خلق کرده‌اند، که می‌تواند سلول‌های سرطانی
منفرد را در یک نمونه خون آشکارسازی کند و به پزشکان اجازه تعیین سریع
اینکه آیا سرطان از جایگاه اصلی خود پخش شده است یا نه، را بدهد.
اندازه این افزاره میکروسیالیت در حد یک سکه است و قادر به آشکارسازی ویروس‌هایی
مانند HIV نیز می‌باشد. مهمت تونر از MIT معتقد است که این افزاره را می‌توان
جهت تست‌های ارزان قیمت در کشورهای در حال توسعه‌ای که تجهیزات تشخیص گران
قیمت ندارند، استفاده کرد.
تونر مدل اولیه این افزاره را چهار سال پیش
ساخت. در مدل اولیه، خونی که از یک بیمار گرفته می‌شد از ده‌ها هزار میله
سیلیکونی ریزی که با پادتن‌های قابل چسب به سلول‌های توموری پوشیده شده
بودند، عبور می‌کرد. هر سلول سرطانی که به میله تماس پیدا می‌کرد به دام می‌افتد.
با اینحال، بعضی از سلول‌ها ممکن بود هرگز با میله‌ها تماس پیدا نکنند.
تونر فکر کرد که اگر میله‌ها به جای اینکه توپر باشند، متخلخل باشند؛ آنگاه
سلول‌ها می‌توانند درست از داخل آنها عبور کنند و احتمال چسبیدن آنها
افزایش می‌یابد. این افزاره میکروسیالیت جدید، که با نانولوله‌های کربنی
تجهیز شده است، می‌تواند سلول‌های سرطانی را هشت برابر بیشتر نسبت به مدل
اولیه جمع‌آوری کند.
معمولاً آشکارسازی سلول‌های سرطانی گردشی (سلول‌های سرطانی که از تومور
اصلی جدا شده‌اند) بسیار سخت است، زیرا تعداد کمی از آنها وجود دارد –
معمولاً فقط چندین سلول در هر میلی‌لیتر نمونه خونی، که می‌تواند شامل ۱۰
میلیارد سلول سالم خونی باشد. با اینحال، آشکارسازی این سلول‌های فراری یک
راه مهم برای برای تعیین گسترش بیماری سرطان است.
این گروه هاروارد/MIT هندسه‌های متنوعی از جنگل نانولوله کربنی را در این
افزاره میکروسیالیت قرار داد. بمانند مدل اولیه، سطح هر لوله می‌تواند با
پادتن‌های مختص سلول‌های سرطانی تجهیز شود. با اینحال، از آنجایی که سیال
می‌تواند از درون این هندسه‌های جنگلی و نیز از اطراف آنها عبور کند، فرصت
بسیار زیادی برای بدام‌اندازی سلول‌ها یا ذرات هدف وجود دارد.
این پژوهشگران جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله‌ی Small منتشر
کرده‌اند.
