یک گروه تحقیقاتی از دانشگاه رادبود و دانشگاه سیچوآن در چین، به رهبری ساندر لیوونبرگ برای تهیه ژل‌های قابل‌تزریق، یک روش پایین به بالا ارائه کرده است. در این روش از نانوکره‌های ژلاتینی دارای بار الکتریکی مخالف، بعنوان اجزاء سازنده استفاده می‌شود.
نانوکره‌های ژلاتینی می‌توانند به ترمیم بافت کمک کنند
یک گروه تحقیقاتی از دانشگاه رادبود و
دانشگاه سیچوآن در چین، به رهبری ساندر لیوونبرگ برای تهیه ژل‌های قابل‌تزریق،
یک روش پایین به بالا ارائه کرده است. در این روش از نانوکره‌های ژلاتینی
دارای بار الکتریکی مخالف، بعنوان اجزاء سازنده استفاده می‌شود.
ژلاتین یک زیست‌پلیمر شناخته شده با خواص
زیست‌تخریب‌پذیر و زیست‌سازگار عالی است. رهایش داروها از ژلاتین را می‌توان
تا حد زیادی کنترل کرد. این گروه تحقیقاتی شرح می‌دهد که با مخلوط کردن
نانوکره‌های ژلاتینی دارای بار الکتریکی مخالف، می‌توان ژل‌های کلوئیدی
زیست‌تخریب‌پذیر و قابل‌تزریق تشکیل داد.
هوآنان وانگ، یکی از این محققان، می‌گوید: ما ژلاتین را استفاده کرده‌ایم،
زیرا ژلاتین باردار شده بصورت مثبت و منفی بدون نیاز به اصلاح شیمیایی این
زیست‌پلیمرها از نظر تجاری قابل دسترس هستند. بعلاوه ژلاتین از آنجایی که
از کلاژن (ماده آلی اصلی در استخوان) مشتق می‌شود، دارای سایت‌های قابل
تشخیص سلولی است.
مخلوط کردن میکروکره‌های ژلاتیتی منجر به تشکیل ژل‌های کلوئیدی نشد، اما با
مخلوط کردن نانوذرات ژلاتینی از ژل‌های چسبنده و دارای بار الکتریکی مخالف،
ژل‌های کلوئیدی بدست آمد که کشسان، قابل‌تزریق و چسبنده (حتی در استحکام‌های
بالای یونی) بودند.
سود اصلی این روش پایین به بالا، تشکیل ژل‌های قابل‌تزریق است که مرتبط با
این حقیقت می‌باشند که این اجزاء سازنده ذره‌ای را می‌توان عامل‌دار کرد.
برای مثال، زیست‌تخریب‌پذیری و رفتار رهایش داروی زیست‌مولکول‌های کپسوله
شده را می‌توان کنترل و تنظیم کرد.
بعلاوه این محققان با استفاده از تفرق نور دینامیکی برای اولین بار نشان
داده‌اند که این ژل‌های کلوئیدی بواسطه نیروهای جاذبه الکترواستاتیکی تشکیل
می‌شوند. این نیروها سبب تجمع این نانوذرات و تشکیل یک ژل می‌شوند.
آنچه این تحقیق نشان می‌دهد این است که اکنون ژل‌های کلوئیدی کشسان را می‌توان
از زیست‌پلیمرهای قابل‌دسترسی از نظر تجاری بدون اصلاح شیمیایی اضافی ساخت.
اصلاح شیمیایی ممکن است زیست‌سازگاری این پلیمرها را کاهش دهد. این توانایی
بدین معنی است که اکنون ژل‌های ژلاتینی را می‌توان با داروها و دیگر
ترکیبات زیست‌فعال بارگذاری کرد.
این محققان جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را تحت عنوان “نانوکره‌های
ژلاتینی دارای بار الکتریکی مخالف بعنوان اجزاء سازنده برای ژل‌های زیست‌تخریب‌پذیر
و قابل‌تزریق” در مجله‌ی Advanced Materials منتشر کرده‌اند.
