پژوهشگرانی از آزمایشگاه‌های ملی ساندیا، دانشگاه نیومکزیکو، و مرکز پژوهش و معالجه سرطان UNM توانستند با ترکیب فناوری‌نانو و پژوهش‌های پزشکی یک شیوه موثر برای تخریب سلول‌های سرطانی با استفاده از ترکیب داروهای مناسب ابداع کنند.
بکارگیری نانوذرات سیلیکا برای مبارزه با سرطان
پژوهشگرانی از آزمایشگاه‌های ملی ساندیا، دانشگاه نیومکزیکو، و مرکز پژوهش و معالجه سرطان UNM توانستند با ترکیب فناوری‌نانو و پژوهش‌های پزشکی یک شیوه موثر برای تخریب سلول‌های سرطانی با استفاده از ترکیب داروهای مناسب ابداع کنند.
این پژوهشگران از نانوذرات سیلیکا به عنوان یک شانه عسل یاد می‌کنند که می‌تواند مقادیر زیادی از انواع داروها را در حفره‌های خود ذخیره کند.
جف برینکر، استاد پژوهشگر ساندیا، می‌گوید: “ظرفیت عظیم این هسته نانومتخلخل، با مساحت سطحی بالایی که دارد، در ترکیب با هدفگیری بهبودیافته یک دولایه لیپیدی کپسوله شده [به نام لیپوزوم] منجر به یک “پروتوسل” واحد می‌شود که مملو از مخلوط دارویی است که می‌تواند سلول سرطانی مقاوم به دارو را تخریب کند. این بمعنای افزایش یک میلیون برابری کارآیی نسبت به سایر روش هایی است که از لیپوزوم تنها- یعنی بدون نانوذرات – بعنوان حامل دارو استفاده می‌کنند. “
این نانوذرات و غشاهای سلول‌گونه اطراف آنها که از لیپوزوم‌ها تشکیل شده است، ترکیبی به نام پروتوسل ایجاد می‌کنند: این غشاء محموله دارویی را در بر دارد و شامل مولکول‌هایی (پپتیدها) است که بطور ویژه با گیرنده‌هایی که به وفور در سطح سلول سرطانی یافت می‌شوند، پیوند می‌خورد. این نانوذرات باعث پایداری غشاء حفاظت شده می‌شوند و نیز محموله دارویی را به داخل سلول برده و آزاد می‌کنند.
برینکر و همکارانش با مقایسه شانه به شانه لیپوزوم‌ها و پروتوسل‌های هدفگیری شده با غشاء و ترکیبات پپتیدی یکسان نشان دادند که ظرفیت حمل بیشتر، پایداری و کارآیی هدفگیری بالاتر پروتوسل‌ها منجر به افزایش چندین برابری سیتوتوکسیتی (تخریب) مخصوصاً برای سلول‌های سرطان کبد انسان می‌شود.
این روش بر روی سلول سرطان انسانی در حال تست شدن است و بزودی بر روی تومورهای موش در مرکز سرطان UNM تست خواهد شد. پژوهشگران تخمین می‌زنند که این روش در عرض پنج سال بطور تجاری در دسترس قرار گیرد.
جزئیات نتایج این کار تحقیقاتی در مجله‌ی Nature Materials منتشر شده است.
