یک گروه بین‌‌المللی از دانشمندان آمریکایی و آلمانی، برای تهیه فرمولاسیون داروهای کوچک‌تر از ۱۰۰ نانومتر و درنتیجه افزایش قابلیت حل داروها، یک روش خشک کردن پاششی ابداع کرده‌اند.
روش نانوپاششی برای ساخت نانوداروها
یک گروه بین‌‌المللی از دانشمندان آمریکایی و آلمانی، برای تهیه فرمولاسیون
داروهای کوچک‌تر از ۱۰۰ نانومتر و درنتیجه افزایش قابلیت حل داروها، یک روش
خشک کردن پاششی ابداع کرده‌اند.
در دهه گذشته، پیچیدگی مولکولی داروها به شدت افزایش یافته است که باعث
قابلیت حل کم این داروها شده است و این بدین معنی است که این ترکیبات را
نمی‌توان در بدن انسان استفاده کرد. برای تعیین اینکه آیا فرمولاسیون‌های
جدید توان باالقوه‌ای بعنوان داروهای مناسب دارند؛ تست‌های قابلیت حل در
مراحل اولیه انجام می‌شوند.
یکی از روش‌های حل این مشکل کاهش اندازه
این ذرات ترکیبی است. اکنون دیوید ویتز از دانشگاه هاروارد و همکارانش برای
ساخت داروهای کوچک‌تر از ۱۰۰ نانومتر، یک افزاره میکروسیالیت ساخته‌اند که
شامل دو کانال متمرکز‌کننده جریان ویک کانال هوای فشرده برای تشکیل یک
پاشنده (spray) است.
ویتز توضیح می‌دهد که ما راه‌های مناسب برای ساخت نانوذرات دارویی جهت
افزایش قابلیت دسترسی زیستی را بررسی کردیم. ترسیب سریع از محلول با افزودن
یک حلال ضعیف روش ساده‌ای برای ساخت ذرات کوچک است، اما آنها تمایل به
چسبیدن بهم دارند و بزرگ‌تر از اندازه نانومتری مطلوب می‌شوند. برای
جلوگیری از چسبیدن آنها بهمدیگر، ما نیاز داریم که آنها را سریعا از محلول
خارج کنیم و ما برای انجام این کار از یک روش خشک کردن پاششی استفاده کردیم.
این گروه تحقیقاتی با استفاده از داروی دانازول (danazol) این افزاره را
تست کرد. آنها دانازول را در یک حلال آلی حل کردند و آن را در اولین کانال
تزریق کرده و حلال دیگر را در دومین کانال تزریق کردند. این دو حلال در یک
نقطه با هوای فشرده مخلوط شده و یک پاشنده تشکیل می‌شود که سبب تبخیر حلال‌ها
و تولید پودر ریزی از این ترکیب می‌شود.
جیسون باردیک، از دانشگاه پنسیلوانیا می‌گوید که این روش تاثیر مثبتی روی
ساخت داروهای جدیدی که در مقادیر کم قابل‌دسترسی هستند، خواهد داشت. این
تکنیک یک فرآیند خیلی جالب و نسبتا ارزان است.
این محققان جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله‌ی Lab Chip منتشر
کرده‌اند.
