گروهی از محققان آمریکایی روش جدیدی برای جازدن نانوذرات به‌جای گلبول‌های قرمز خونی یافته‌اند؛ این پنهان‌سازی نانوذرات را قادر می‌سازد از سامانه ایمنی بدن فرار کرده و بتوانند داروهای ضدسرطان را به‌طور مستقیم به تومور برسانند.
جازدن نانوذرات به جای گلبول‌های قرمز خون
محققان دانشگاه کالیفرنیا در سن‌دیگو روش جدیدی برای جازدن نانوذرات به‌جای
گلبول‌های قرمز خونی یافته‌اند؛ این پنهان‌سازی نانوذرات را قادر می‌سازد
از سامانه ایمنی بدن فرار کرده و بتوانند داروهای ضدسرطان را به‌طور مستقیم
به تومور برسانند.
در این کار از غشای گلبول‌های قرمز خون به‌عنوان پوشش استتاری قدرمند
استفاده شده و نانوذرات پلیمری حاوی مولکول‌های کوچک دارو درون آنها پیچیده
می‌شوند. قطر این نانوذرات حدود ۱۰۰ نانومتر است.
لیانگ فانگ، استاد نانومهندسی این دانشگاه می‌گوید: «این اولین باری است که
از ترکیب غشای طبیعی سلول و یک نانوذره مصنوعی در کاربردهای رسانشی استفاده
می‌شود. احتمال ایجاد پاسخ ایمنی در بدن توسط این نانوذرات بسیار پایین است».
سال‌هاست که محققان در تلاشند سامانه‌های
دارورسانی تولید کنند که رفتاری شبیه رفتار طبیعی بدن دارند. چنین
سامانه‌هایی باید بتوانند برای مدت طولانی درون جریان خون حضور داشته و
توسط سیستم ایمنی بدن مورد حمله قرار نگیرند. گلبول‌های قرمز خون می‌توانند
تا ۱۸۰ روز درون جریان خون زنده بمانند و از این لحاظ پایدارترین سامانه
رسانشی طبیعی محسوب می‌شوند.
قبلاً از نانوذرات پنهان برای رسانش داروهای ضدسرطان در درمان‌های بالینی
سرطان استفاده شده است. این نانوذرات با یک ماده سنتزی همچون پلی اتیلن
گلیگول روکش می‌شوند تا بتوانند به‌طور موقت سیستم ایمنی بدن را خاموش کرده
و فرصت رساندن محموله خود به مقصد را بیابند. ژانگ می‌گوید این نانوذرات
می‌توانند تا چندین ساعت در گردش خون باقی بمانند که در مقایسه با نانوذرات
بدون روکش که تنها چند دقیقه می‌توانند دوام بیاورند، زمان خوبی محسوب
می‌شود.
اما نانوذرات روکش شده توسط غشای گلبول‌های قرمز توانستند به‌مدت ۲ روز در
گردش خون موش آزمایشگاهی دوام بیاورند.
حرکت به‌سوی پزشکی شخصی
استفاده از گلبول‌های قرمز خود بدن پیشرفت بزرگی در زمینه پزشکی شخصی محسوب
می‌شود. تلاش برای شبیه‌سازی مهم‌ترین ویژگی‌های یک گلبول قرمز خون در یک
روکش سنتزی نیاز به‌درک زیستی عمیق از چگونگی عملکرد تمام پروتئین‌ها و
لیپیدهای سطح سلول دارد تا بدین ترتیب ویژگی‌های صحیح مورد شبیه‌سازی قرار
بگیرند. گروه ژانگ به‌جای این کار از کل غشای سطحی یک گلبول قرمز واقعی
استفاده کردند.
هزینه این کار توسط موسسه ملی سلامت تأمین شده است. نتایج این تحقیق
به‌صورت آنلاین در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences
منتشر شده است.
