پژوهشگران موسسه ملی استاندارد و فناوری (NIST) اتصالات نانولوله‌ای زیادی بین الکترودهای فلزی ساخته و مورد تست قرار دادند. نتایج مربوط به تست‌های NIST نشان می‌دهد که نانولوله‌ها می‌توانند چگالی‌های جریان فوق‌العاده بالایی را (ده‌ها تا صدها برابر بیشتر از مورد مربوط به مدارهای نیمه‌رسانای کنونی) برای چندین ساعت تحمل کنند ولی تحت جریان ثابت به آهستگی از بین می‌روند.
بررسی بکارگیری نانولوله‌های کربنی در الکترونیک آینده
پژوهشگران موسسه ملی استاندارد و فناوری (NIST) اتصالات نانولوله‌ای زیادی بین
الکترودهای فلزی ساخته و مورد تست قرار دادند. نتایج مربوط به تست‌های NIST نشان می‌دهد
که نانولوله‌ها می‌توانند چگالی‌های جریان فوق‌العاده بالایی را (ده‌ها تا صدها
برابر بیشتر از مورد مربوط به مدارهای نیمه‌رسانای کنونی) برای چندین ساعت تحمل
کنند ولی تحت جریان ثابت به آهستگی از بین می‌روند.
نگرانی بیشتر این است که الکترودهای فلزی هنگامی که جریان‌ها از آستانه معینی فراتر
بروند خراب می‌شوند – لبه‌هایش پس رفته و جمع می‌شوند. این مدارها بعد از حدود ۴۰
ساعت از بین می‌روند. کار NIST بررسی اولیه این موضوع است که نانولوله‌ها در افزاره‌های
الکترونیکی واقعی برای مدت زمان طولانی چگونه رفتار خواهند کرد. برای حمایت از
کاربردهای صنعتی این مواد نوین، NIST با تمرکز بر اینکه در اتصالات بین نانولوله‌ها
و فلزات و نیز بین نانولوله‌های متفاوت چه اتفاقی می‌افتد در حال ارائه تکنیک‌های
اندازه‌گیری و تست و نیز مطالعه انواع ساختارهای نانولوله‌ای می‌باشد. مارک استروس،
یک پژوهشگر درNIST، می‌گوید: “موضوع این است که ما واقعا نیاز به مطالعه این سطوح
مشترک داریم.”
پژوهشگران NIST خرابی‌ها را در شبکه‌های نانولوله کربن- موادی که در آنها الکترون‌ها
به طور فیزیکی از یک لوله به لوله دیگر می‌پرند – شناسایی کردند. استروس می‌گوید به
نظر می‌رسد که خرابی‌ها بین نانولوله‌ها رخ دهد، نقطه‌ای که دارای بیشترین مقاومت
است. این پژوهشگران با پایش مقاومت شروع و موارد اولیه خرابی فلز، توانستند مشخص
کنند که آیا مقاومت بتدریج تحلیل خواهد رفت – که اجازه می‌دهد محدودیت‌های عملکردی
قابل تنظیم باشند – یا بصورت غیرقابل پیش‌بینی و پراکنده از بین خواهد رفت که باعث
کاهش کارایی افزاره می‌شود.
این پژوهشگران تست‌هایی برای تنش الکتریکی ارائه کردند که مقاومت اولیه را به آهنگ
تخریب مرتبط می‌کنند، و این به معنی توانایی پیش‌بینی خرابی و نیز طول عمر کلی
افزاره است. این تست‌ها می‌توانند در فهم طرز ساخت صحیح و اعتمادپذیری شبکه‌های
نانولوله‌ای استفاده شوند. علی‌رغم نگرانی‌های اعتمادپذیری، استروس تصور می‌کند که
شبکه‌های نانولوله کربنی ممکن است سرانجام برای بعضی از کاربردهای الکترونیکی بسیار
مفید باشند.
این پژوهشگران جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله‌ی Nanotechnology منتشر
کرده‌اند.
