حمله به سلول‌های سرطانی با استفاده از نانوذرات

اخیرا محققان روشی برای از بین بردن سلول‌های سرطان مغز ارائه کرده‌اند. در این روش
داروی شیمی درمانی را به نانوذرات متصل کرده و سپس به بدن تزریق می‌کنند. این
نانوذرات به‌درون تومورها رفته و دارو را به‌صورت هدفمند رها می‌سازد.
تقریبا سه سال قبل، کولین آلکساندر شیمی‌دان دانشگاه سیراکوس کار روی از بین بردن
سلول‌هایی که منجر به نوعی سرطان کشنده مغز می‌شد را آغاز کرد. این یک راهبرد جدید
است که در آن سلامت سلول‌ها زیر میکروسکوپ کنترل شده و مورد مطالعه قرار می‌گیرند.
سلول‌های مرده با استفاده از ماده‌ای ویژه شسته شده و باقی سلول‌ها که زنده هستند
با استفاده از محلول تمیزی تغذیه می‌شوند که در نهایت منجر به تولید سلول‌های جدیدی
می‌شود. در قدم بعد این سلول‌ها را در معرض دارو شیمی درمانی که به نانوذرات متصل
شده قرار می‌دهند.
این ایده خوب توسط دو شیمی‌دان دانشگاه سیراکوس ارائه شد که هر یک در حوزه‌ای
متفاوت از دیگری تجربه کاری دارند. نتایج کار آنها اخیرا در نشریه Journal of the
National Cancer Institute (NCI) به چاپ رسیده است. چاپ این مقاله نشان می‌دهد که
مرکز ملی سرطان روی به‌کارگیری فناوری نانو در حوزه تشخیص و درمان سرطان متمرکز شده
است. این مرکز ۳۰ میلیون دلار در این بخش سرمایه‌گذاری کرده است، قرار است تا ۵ سال،
هر ساله به‌همین میزان در این بخش سرمایه‌گذاری شود.
ایده اولیه اتصال مولکول‌های شیمی‌درمانی به نانوذرات طلا ابتدا در بحث‌های میان
جیمز دادرویاک و ماتیو مای مطرح شد. این دو محقق عضو دپارتمان شیمی و موسسه بیومواد
دانشگاه سیراکوس هستند. این دو بخش مجهز به آزمایشگاه‌های بسیار پیشرفته برای انجام
این پروژه است.
جیمز دادرویاک می‌گوید شما می‌توانید مقادیر بسیار زیادی از یک دارو را درون یک
نانوذره بریزید. نتیجه این کار، افزایش غلظت دارو درون سلول‌های سرطانی خواهد بود.
با این کار دارو بسیار موثرتر خواهد بود در حالی که اثرات جانبی آن به‌حداقل
می‌رسد.
ماتیو مای می‌گوید با این ترفند می‌توان نانوذرات حامل دارو تولید کرد. مای در
آزمایشگاه خود روشی یافته است که با آن می‌توان دی‌ان‌ای را به نانوذرات طلا متصل
کرد. مولکول‌های دارو به نانوذرات پوشیده شده از دی‌ان‌ای متصل می‌شوند. این
دی‌ان‌ای‌ها دارای کدهایی هستند که به نوع خاصی از داروها می‌چسبند. به محض اینکه
دارو به آن متصل شد، سطح نانوذرات با استفاده از یک ماده خنثی پوشانده می‌‌شود تا
در برابر سیستم دفاعی بدن مصون بماند. در غیر این صورت نانوذرات از سوی بدن
به‌عنوان مهاجم شناخته شده و قبل از رسیدن به تومور مورد تهاجم سیستم دفاعی بدن
قرار می‌گیرد.
یکی از مزایای این سیستم آن است که نانوذرات موجب می‌شود غلظت‌های بالاتری از دارو
به‌درون تومور وارد گردد. دلیل این موضوع آن است که تومورها سریع رشد کرده و معمولا
دانسیته کمی داشته و از بافت‌های عادی متخلخل‌تر هستند.