محققان دانمارکی موفق شدند با مقادیر بسیار اندک از مواد اولیه، یک واکنش شیمیایی را به انجام رسانند. این کار به مصرف کمتر مواد اولیه و کاهش هزینه‌های تحقیقات کمک شایانی می‌کند. همچنین به‌دلیل کاهش مواد مصرفی، آسیب کمتر به محیط زیست می‌رسد.
روشی برای کاهش هزینه و زیست سازگارتر کردن تحقیقات دارویی
محققان دانمارکی موفق شدند با مقادیر بسیار اندک از مواد اولیه، یک واکنش
شیمیایی را به انجام رسانند. این کار به مصرف کمتر مواد اولیه و کاهش هزینه‌های
تحقیقات کمک شایانی می‌کند. همچنین به‌دلیل کاهش مواد مصرفی، آسیب کمتر به
محیط زیست می رسد.
پژوهشگران دانشگاه کپنهاک درصدد یافتن روشی برای توسعه داروها هستند تا با
آن بتوانند داروها را سریع‌تر تولید کرده و همچنین داروها زیست سازگارتر
شوند. با این کار قیمت داروها کاهش می‌یابد.
در طول ۵ سال گذشته، پژوهشگران گروه بیونانو در مرکز علم نانو دانشگاه
کپنهاگ موفق شدند روی تعیین مشخصات و چگونگی برهمکنش مولکول‌ها تحقیق کرده‌اند.
آنها به‌دنبال این حقیقت هستند که چگونه مولکول‌ها با هم ترکیب شده و
مولکول‌های درشت‌تر را می‌سازند و چگونه می‌توان از این مولکول‌ها در توسعه
داروهای جدید استفاده کرد.
یافته‌های این گروه تحقیقاتی که در نشریه Nature Nanotechnology به چاپ
رسیده است، حکایت از این حقیقت دارد که آنها توانسته‌اند واکنش‌هایی را در
حجم بسیار پایین، تقریبا ۱۰-۱۹ لیتر، انجام دهند. این رقم یک میلیارد برابر
کمتر از میزانی است که پیش از این توسط دیگر محققان انجام شده است. نکته
جالب‌تر این که با این روش محققان می‌توانند میلیون‌ها آزمایش را به‌طور
همزمان روی یک تراشه انجام دهند.
دیمیتریوس استامو می‌گوید ما برای اولین بار در دنیا توانستیم ثابت کنیم که می‌توان
مقادیر بسیار اندک از ماده را با هم ترکیب و واکنش داد. با رسیدن به این توانایی،
ما می توانیم تعداد بسیار زیادی واکنش را به‌طور همزمان انجام دهیم که این مسئله می‌تواند
مبنای توسعه داروهای جدید باشد. از دیگر مزیت‌های این روش آن است که مقدار ماده
مصرفی در آن به حداقل می‌رسد که این کار هم برای محیط زیست مفیدتر بوده و از نظر
اقتصادی مقرون به‌صرفه است. دیمیتریوس استامو پیش‌بینی می‌کند که این روش برای
صنایع نیز جالب توجه باشد زیرا با استفاده از آن می‌توان داروها را بسیار سریع‌تر،
ارزان‌تر و زیست سازگارتر مورد مطالعه قرار داد.
تیم تحقیقاتی دیمیتریوس استامو روی سیستم‌های خودآرا کار می‌کردند که به این مقیاس
بسیار کوچک رسیدند. سیستم‌های خودآرا، مانند مولکول‌ها، سیستم‌هایی هستند که در آن
سازماندهی ساختاری بدون کنترل از خارج انجام می‌شود. دلیل وقوع این امر آن است که
این مولکول‌ها دارای بخش‌هایی هستند که با دیگر مولکول‌ها جفت شده و ساختار مشترکی
را می‌سازند. خودآرایی یک اصل بنیادین در طبیعت است که در مقیاس‌های مختلف از تشکیل
منظومه شمسی گرفته تا تاخوردن دی‌ان‌ای رخ می‌دهد. در سیستم‌های خودآرا از مواد
زیستی نظیر چربی‌ها استفاده می‌شود که در نتیجه روی محیط زیست تاثیر منفی ندارد.
