آزمایشگاه قابل پوشیدن

محققان مالزیایی موفق شده‌اند با استفاده از روشی که برای چاپ موم روی کتان
و آرایش لباس استفاده می‌شود، یک ابزار میکروسیالی انعطاف‌پذیر و زیست‌سازگار
تولید کنند.

دِدی ویکاکسونو از دانشگاه فناوری مالزی (UTM) از لباس‌های طراحی‌شده برای
تولید این ابزار الهام گرفته است. او می‌گوید: «در طراحی لباس از الگودهی
با استفاده از موم استفاده می‌شود تا بخش‌هایی با خاصیت آبدوستی و آبگریزی
متفاوت روی پارچه ایجاد شود». از این روش برای جلوگیری از پخش شدن رنگ از
یک بخش لباس به بخش‌های دیگر و ایجاد الگوهای رنگی استفاده می‌شود. استفاده
از چاپ مومی برای تولید ابزارهای میکروسیالی کاغذی و ابریشمی شناخته شده
است، اما این کار نیازمند استفاده از تجهیزات خاص و مواد گران است.

روش ویکاکسونو به هیچ یک از اینها نیاز ندارد. گروه تحقیقاتی وی ابتدا کتان
را با استفاده از محلول هیدروکسید سدیم و کربنات سدیم شستشو دادند. این کار
موجب جدا شدن لایه رویی و ظاهر شدن الیاف سلولزی زیرین می‌شود. در مرحله
بعد هم ترکیب شیمیایی (افزایش محتوای اکسیژن) و هم ساختار فیزیکی (افزایش
زبری سطحی) این الیاف تغییر داده شده و در نتیجه، ترشوندگی و نرخ فتیله‌گذاری
الیاف افزایش یافت.
 
سپس این گروه تحقیقاتی الگوی ابزار میکروسیالی را روی کاغذ چاپ کردند. این کاغذ در
موم داغ غوطه‌ور شده و سپس خشک شد؛ در مرحله بعد الگوی ایجاد شده از روی کاغذ بریده
شده و با استفاده از چند سنجاق روی کتان شسته شده متصل شد. سپس با استفاده از
عملیات حرارتی این موم دوباره ذوب شده و با پر کردن بافت‌ها و الیاف پارچه، روی سطح
آن پخش گردید. اسیدهای چرب موجود در موم موجب افزایش آبگریزی بخش‌هایی از الیاف که
روی آن پخش شده بودند، گردیده و مانعی در برابر جریان مایع ایجاد می‌کند.

این گروه تحقیقاتی توانستند با استفاده از این روش ابزارهای دوبعدی و سه‌بعدی تولید
کنند؛ ابزارهای سه‌بعدی با تازدن پارچه‌های الگودهی شده ایجاد می‌شود. بررسی‌هایی
که با استفاده از محلول یک جوهر آزمایشی انجام شد نشان داد که محلول جوهر در عرض
چند دقیقه در کانال‌های آبدوست پارچه حرکت کرده و ابزار را پر می‌کند. این گروه در
بررسی‌های بیشتر توانستند پروتئین آلبومین سرم گاوی را با استفاده از این ابزار و
با بهره‌گیری از روش رنگ‌سنجی تشخیص دهند.

جزئیات این کار در مجله Lab Chip منتشر شده است.