استفاده از NMR و نانوذرات آهن برای بررسی تاثیر داروی ضد سرطان

پژوهشگران آمریکایی سیستم جدیدی ارائه کردند که می‌تواند مقدار اتصال دارو را به سلول‌های هدف نشان دهد. در این سیستم از نانوذرات آهن استفاده شده است. با این روش جدید می‌توان نتایج درمان بافت سرطانی را خیلی سریع به‌دست آورد.

پژوهشگران آمریکایی سیستم جدیدی ارائه کردند که می‌تواند مقدار اتصال دارو را به
سلول‌های هدف نشان دهد. در این سیستم از نانوذرات آهن استفاده شده است. با این روش
جدید می‌توان نتایج درمان بافت سرطانی را خیلی سریع به‌دست آورد.

با توسعه داروهای ضد سرطان، این سوال برای محققان پیش می‌آید که آیا داروهای تزریق
شده به سلول هدف در بدن بیمار می‌رسد؟ این سوال از آنجایی اهمیت دارد که پزشکان
باید پس از تزریق دارو عکس العمل تومور را مشاهده کرده و دریابند که آیا مقدار دوز
دارو برای از بین بردن تومور کافی بوده یا خیر.

رالف وایسلیدر و همکارانش از مدرسه پزشکی هاروارد ممکن است بتوانند پاسخ این سوال
را داشته باشند. این گروه تحقیقاتی با استفاده از نانوذرات مغناطیسی و یک دستگاه
کوچک شده NMR می‌توانند مقدار داروی وارد شده به تومور و میزان اتصال دارو را به
سلول سرطانی اندازه گیری کنند. با این روش جدید می‌توان نتایج درمان بافت سرطانی را
خیلی سریع به‌دست آورد. رالف وایسلیدر یکی از محققان اصلی در مرکز هاروارد-MIT است.

در مقاله‌ای که این تیم تحقیقاتی در قالب مقاله‌ای تحت عنوان Nanoparticle-Mediated
Measurement of Target-Drug Binding in Cancer Cells در نشریه ACS Nano به چاپ
رساندند، نشان دادند که چگونه می‌توان از این سیستم استفاده کرد تا میزان تاثیر
بازدارنده‌های PARP را روی اتصال‌شان به سلول‌های هدف مورد مطالعه قرار داد. PARP
به پروتئین پلی (ADP-ریبوز) پلیمراز اطلاق می‌شود. تاکنون بازدارنده‌های PARPهای
بسیاری مورد آزمایشات بالینی قرار گرفته‌اند تا از آنها برای درمان سرطان سینه و
تخمدان استفاده شود. محققان معتقدند که این سیستم قابلیت به‌کارگیری در انواع
مختلفی از داروها که باید به یک سلول هدف ویژه بچسبند را داراست.

کلید اصلی در طراحی این سیستم، استفاده از نانوذرات اکسید آهن حاوی پوشش دکستران
است که به مولکول PARP چسبیده است. به‌محض ساخت این سیستم، محققان از آن برای تست ۵
نوع سلول تومور مختلف استفاده کردند که حاوی مقادیر مختلفی از بازدارنده‌های PARP
بود. پس از ترکیب این نانوذرات با سلول‌ها، سطح بیان PARP با استفاده از دستگاه NMR
مورد سنجش قرار گرفت. این دستگاه ابعادی در اندازه‌های یک تلفن همراه دارد. نتایج
به‌دست آمده از ۱۵۰۰ سلول، همخوانی خوبی با فناوری بیان پروتئین با روش استاندارد
دارد.

در قدم بعد، محققان به بررسی این موضوع پرداختند که آیا سیستم آنها قادر است اتصال
۵ بازدارنده PARP تجاری مختلف را شناسایی کند. نتایج نشان داد که در زمانی کمتر از
۹۰ دقیقه، این اتصال به ۱۰هزار سلول شناسایی شد.